Przepis na zielone piwo
Spisu treści:
- Chińskie zielone piwo
- Przepisy na europejskie zielone piwo
- Tajemnicza kompozycja naturalnych barwników
- Zielone piwo w warzeniu tradycyjnym
Od kilkunastu lat zainteresowanie napojem o nieco intrygującej nazwie „Zielone Piwo” nie słabnie. Wśród młodzieży, szczególnie w jej kobiecej części, istnieje szczególne zapotrzebowanie na niezwykły produkt. Poszukiwania pochodzenia receptury wskazują dwa kierunki: jeden z nich prowadzi na daleki chiński wschód, a drugi na zachód? do Irlandii.
Chińskie zielone piwo
Tanuki? ta nazwa ma niskoalkoholowy chiński napój o szmaragdowym kolorze. Czy w swojej produkcji używa różnych odmian bambusa? phyllostakhis (kwiat liściasty), zbierany na plantacjach w dolinie rzeki. Jangcy. Do warzenia piwa używa się liści, które zbiera się jesienią.Są używane świeże lub suszone do przygotowania ekstraktu. Jest to specjalny składnik.
Gdyby nie dziwaczny kolor, tanuki można by zaliczyć do tradycyjnych piw jasnych o mocy 4-5?, gęstości 10-12% z niestabilną, szybko zanikającą pianką. Egzotycznej nuty smakowej dodaje recepturze lekki ziołowy aromat bambusa. W niektórych odmianach występują pikantne aromaty.
Delikatne zielone piwo Tanuki łączy się z tradycyjnymi potrawami wschodnioazjatyckimi: sushi, bułkami, owocami morza, ostrym makaronem ryżowym, mięsem w sosie słodko-kwaśnym. Właściwości lecznicze przypisuje się również produktowi z chmielu bambusowego:
- oczyszczanie organizmu z toksyn;
- normalizacja pracy serca;
- stabilizacja układu nerwowego;
- właściwości antyseptyczne i przeciwzapalne.
Receptura Tanuki spełnia zasady tradycyjnego piwowarstwa: moszcz zbożowy (ryżowy lub jęczmienny) fermentuje przez kilka tygodni z udziałem drożdży piwnych, chmielu i surowego bambusa. Zacier jest następnie dojrzewany w szczelnych zbiornikach w niskiej temperaturze pod ciśnieniem, filtrowany i butelkowany.
Przepisy na europejskie zielone piwo
Popularność szmaragdowego napoju odurzającego rośnie w Europie i Rosji:
- W Polsce to TYSKIE barwione syropem.
- W Czechach browary Starobrno produkują piwo wielkanocne, które uzyskuje szmaragdowy kolor dzięki dodaniu tajemniczej mieszanki ziół. Lager warzony według tej receptury pije się zwykle w Wielki Czwartek. W tym dniu księża zakładają zielone sutanny, na stół podawane są potrawy, które trzeba przyrządzić z zielonych warzyw.
- W Niemczech odurzający napój jest barwiony limonką.
- Rosyjska marka piwowarska ?Ochakovo? posiada również w swoim asortymencie piwo ?Izumrud?.
Fani wszystkiego, co zielone, obchodzą corocznie 17 marca tradycyjne święto Irlandii? Dzień Świętego Patryka, nie ignoruj koloru odurzającego produktu. Ich przepis? barwienie zwykłych lagerów barwnikami spożywczymi. Czasami dodaje się niebieski odcień, który po zmieszaniu z piwem bursztynowym nadaje mu szmaragdowy odcień. Ubrani i pomalowani w szmaragdowe barwy, procesje i parady szerzą optymistyczny i wesoły Dzień Świętego Patryka na całym świecie. A co za tym idzie, coraz więcej osób zasiada w szeregach miłośników zielonego piwa.
Tajemnicza kompozycja naturalnych barwników
Wiadomo na pewno, że surowce roślinne, wyciągi z ziół, liście zwykle barwią ciecze w odcieniach żółci i brązu.Trwały barwnik pochodzenia naturalnego, nadający zielony kolor, który nie zmienia się z upływem czasu? nieznany. Producenci szmaragdowego piwa, którzy twierdzą, że używają tajnych receptur z naturalnych składników, są najprawdopodobniej nieszczerzy i nie mogą obejść się bez chemii.
Niestabilność i wypalanie chlorofilu są dobrze znane. Miłośnicy domowego absyntu od dawna toczą nierówną walkę z tym zjawiskiem. Spirulina, estragon, mięta, limonka, butelki z ciemnego szkła? przy stosowaniu tych produktów napój z czasem wraca do swojego pierwotnego bursztynowego odcienia. Dlatego lepiej zrobić efektowną kolorystykę, dodając ekstrakt do spienionego napoju tuż przed podaniem.
Zielone piwo w warzeniu tradycyjnym
Termin ?zielony? znany był w odniesieniu do piwa na długo przed pojawieniem się olśniewającej młodzieżowej mody na szmaragdowy kolor trunku. Nie odniósł się do koloru, ale do technologii i receptury produkcji.
W pierwszym przypadku zielone piwo to tzw. młode piwo (inna nazwa to ? ?półpiwo?), otrzymywane w wyniku dolnej fermentacji głównej. Na tym etapie warzenia drożdże przetwarzają słód
Wzmianki o warzeniu ?półpiwa? znajdują się w rosyjskich dokumentach historycznych z połowy XVIII wieku. Już wtedy istniały tu pijalnie zwane „Połtiwnymi”. Według słynnego historyka kuchni rosyjskiej Maksyma Syrnikowa termin „pół piwa”? oznacza, że w recepturze użyto połowy ilości zacieru dodanego do brzeczki przy pełnej dawce wody.Tym samym napój okazał się o połowę cieńszy i słabszy od tradycyjnego. Półpiwiarnie mogły pracować dłużej niż zwykłe piwiarnie i karczmy, wpuszczano tam kobiety i wojsko. Na stół Katarzyny II uwarzono pół piwa.
Drugie użycie terminu ? do zielonego piwa słodowego. Oznacza to ziarno (pszenica, jęczmień, żyto) porośnięte w wymaganym stopniu i przygotowane bez uprzedniego suszenia. Napój chmielowy według tej receptury wyróżnia się czystym zbożowym aromatem i lekkim trawiastym posmakiem. Pod wszystkimi pozostałymi względami preparat nie odbiega od klasyki. Warzone z dodatkiem słodu karmelowego, chmielu, drożdży. Obserwuje się przerwy między ogrzewaniem, trybem gotowania, pierwotną i wtórną fermentacją oraz ekspozycją.
