Z czego wykonane są whisky: skład, proces produkcji, jak zrobić w domu

Whisky ma wielu fanów. Napój jest mocny, ma oryginalny smak, rzadko powoduje reakcje alergiczne, zespół kaca (chyba, że ​​„przesadzi”).

Aby zrozumieć, dlaczego ten napój, urodzony w Szkocji (i być może w Irlandii - oba kraje twierdzą, że jest pierwszy), napój smakuje dobrze i nie powoduje negatywnych konsekwencji przy umiarkowanym spożyciu, dowiedzmy się, z czego jest zrobiona whisky.

Skład - z czego wykonane są whisky?

W przypadku każdej wersji „żywej wody” - niezależnie od tego, czy będzie to taśma klejąca, amerykański burbon, czy nowoczesna japońska wersja „żywej wody” - wymagane są 3 niezmienione składniki:

• ziarno;
• drożdże
• woda

Jeśli widzisz coś jeszcze na etykiecie alkoholu, wiedz: to nie jest prawdziwa whisky. Producenci, którzy cenią sobie reputację, nie używają aromatów ani barwników do swojej produkcji. Tylko czasami dodaje się cukier.

Siła „wody żywej” wynosi od 35 do 50º. Czasami w sprzedaży można znaleźć alkohol 60 stopni. Ale to raczej wyjątek niż reguła.

Które ziarno nadaje się do whisky? To zależy od rodzaju produktu. Tak więc podstawą bourbonu jest kukurydza. Jest to co najmniej 51% zawartości składnika zbożowego. Do taśmy klejącej użyj jęczmienia.

Często producenci produkują mieszaną whisky. Jednocześnie miesza kilka rodzajów zbóż.

Jak whisky - technologia gotowania

Śledzimy cały proces produkcji od początku do butelkowania.

Pozycja

W pierwszym etapie wybrane ziarna umieszcza się w pojemniku i napełnia wodą. Kiełkowanie trwa do 14 dni. Woda jest okresowo zmieniana.

W procesie słodowania aktywowane są enzymy, które rozkładają skrobię na proste cukry.

Aby przyszła whisky miała doskonałą smakowitość, wybierz ziarna o niskiej zawartości białka. Mają dużo skrobi. Skrobia zamienia się w cukier i alkohol podczas przetwarzania.

Podczas słodowania w kiełkujących ziarnach powstaje cukier.

Najczęstszym rodzajem zbóż używanych do produkcji brzeczki jest jęczmień.

Czy whisky pochodzi z niesłodowanego ziarna? Tak, ta metoda gotowania jest również znana. Ale ma niewielu zwolenników: tak otrzymany alkohol ma niegrzeczny smak.

Suszenie

Następnym krokiem jest suszenie ziarna. Woda jest odprowadzana. Następnie:

• umieść ziarno na świeżym powietrzu;
• poczekaj 2-3 dni;
• włóż ziarno do piekarnika.

Jeśli natychmiast wyślesz jęczmień lub kukurydzę do gorącego pieca, zatrzyma się. Nie wpływa to również najlepiej na wynik końcowy.

„Najważniejsze” tego etapu: w Szkocji i Japonii producenci używają torfu bagiennego, aby uzyskana taśma klejąca miała charakterystyczny „dymny” smak.

Kiełki usuwa się z wysuszonego ziarna. Jeśli nie zostanie to zrobione, „żywa woda” będzie miała gorzki smak.

Produkcja brzeczki

Wysuszona baza brzeczki (ziarna) jest przetwarzana przez sprawdzenie, jaki jest poziom wilgoci. Jest oczyszczany z zanieczyszczeń, określa się, czy występuje infekcja pasożytami. Następnie zmielić na mąkę i zmielić. Zacieranie polega na mieszaniu mąki z wodą. Okazuje się, że jest to owsianka, która jest umieszczana w kotle, gdzie zostanie poddana obróbce cieplnej.

Ogrzewanie jest stopniowe. Po pierwsze, brzeczka osiąga temperaturę 38–40ºС. Na tym etapie mąka i woda stają się jednorodną masą. Temperatura rośnie. Konsekwentnie występuje:

• rozpad białka (o wartościach 52–55ºС);
• wydalanie cukru (temperatura od 72 do 75ºС);
• tworzenie substancji cukrowych (wraz ze wzrostem temperatury do 78ºС).

Gdy proces osiągnie ten etap, ogrzewanie zatrzymuje się, brzeczkę usuwa się z ciepła i chłodzi do temperatury nieco wyższej od temperatury pokojowej.

Fermentacja

Konieczne jest nasycenie brzeczki tlenem. Jeśli zaniedbasz ten krok, fermentacja będzie niemożliwa. Weź drugi pojemnik i wlej do niego brzeczkę, podnosząc kadzi, w której brzeczka pierwotnie się znajdowała.

Połącz następny składnik - drożdże. Są dodawane do brzeczki.

Zainstaluj zamek wodny i na 3 dni zostaw przyszłą whisky w pomieszczeniu o temperaturze 37 ° C. W upale przez 3 dni powstaje zacier. Jej siła wynosi 5%. Smak przypomina piwo, pozbawione tylko chmielu.

Pozostały 2 destylacje.

Pierwsza destylacja

Gotowy zacier wlewa się do kostki bimbru. Pierwsza destylacja trafia do wody. Jego wynikiem jest tworzenie surowego alkoholu. Ale nie możesz go używać: nie nadaje się do robienia whisky. Dlatego alkohol jest destylowany po raz drugi.

Druga destylacja

Drugą destylację przeprowadza się wlewając powstały surowiec do miedzianej kostki. Konieczna jest destylacja frakcyjna: wybieramy „ogony”, „ciało” i „głowy”.

Frakcję głowy należy oddzielić w następujący sposób: łyżka alkoholu na litr. Ten płyn można następnie wykorzystać do celów technicznych lub po prostu wlać.

Druga część jest czysta - picie. Nie ma jasnych zasad dotyczących ogonów. Jeśli zostawisz dużo „ogonów”, dostaniesz słodką whisky. Niewielu producentów przeprowadza takie eksperymenty: rodzaj napoju, klienci mogą go nie lubić.

Jeśli całkowicie usuniesz „ogony”, alkohol będzie świeży.

Tu kończy się większość produkcji. Aktywne działania nie są już wymagane: pozostaje tylko czekać na „dojrzewanie” napoju.

Fragment

Gotowy alkohol wlewa się do dębowych beczek. Idealnie powinien to być pojemnik, w którym wcześniej przechowywano wino lub inny napój zawierający alkohol. Każdy producent ma swoje tajemnice. Czasami whisky wlewa się do czystych, nigdy nie używanych beczek.

W beczkach whisky pozostaje od 3 do 5 lat. Obecnie trwają procesy:

• ekstrakcja („rozciąganie” aromatów);
• utlenianie;
• filtrowanie;
• parowanie

Whisky zyskuje swój pierwotny kolor - następuje koloryzacja. Drewno pochłania oleje fuzlowe, które pozostają w alkoholu po fermentacji i destylacji.

Co ciekawe, określony podgatunek drzewa nadaje smakowi charakterystyczne nuty. Jeśli więc whisky jest przechowywana w beczce amerykańskiego dębu, jasne nuty waniliowe będą obecne w alkoholu. Jeśli jest to francuski dąb - degustator posmakuje cynamonu. Węgierski dąb daje ciekawe połączenie: wanilia z czekoladą.

Nie zawsze umieszczaj alkohol w dębowych beczkach. Zrębki dębowe są idealne jako zamiennik. To odpady budowlane.

Żetony są przygotowywane w specjalny sposób:

• suszone na słońcu;
• nasączone roztworem sody;
• umyte, ponownie wysuszone;
• smażyć w ogniu.

Dębowe kostki stają się alternatywą dla pojemników dębowych. Nalegają na whisky w szklanej misce.

Czy warto przechowywać whisky dłużej niż 5 lat? Producenci są zgodni: jeśli „starzenie” whisky trwa przez dziesięciolecia, nie tylko nie podnosi to jakości alkoholu, ale wręcz przeciwnie, czyni go mniej odpowiednim do spożycia.

Whisky staje się zbyt mocne. Narażenie na 12-15 lat jest uzasadnione: przed tym okresem poprawia się jakość napoju. Co więcej, nie zmienia się ani nie staje się, jak mówią, „amatorem”.

Mieszanie

Proces mieszania polega na mieszaniu różnych destylatów. Początkowo istniała tylko whisky single malt, ale do połowy XVIII wieku pojawiły się różne odmiany napoju. Winiarze eksperymentowali, dodając do siebie różne napary.

Do mieszania należy użyć destylacji alkoholu uzyskanego z destylatów w wieku do 2 lat. Końcowym rezultatem jest mocny alkohol, ale jego smak często nie jest zbyt wyrazisty.

Drugą metodą jest użycie alkoholi wytworzonych w tradycyjny sposób (czyli w wieku 3 lat), które są destylowane w miedzianej kostce. Jakość końcowego alkoholu jest zwykle doskonała. Ma swój „charakter” i jest łatwo rozpoznawany przez ekspertów.

Znane marki mieszanej whisky:

• Standardowa mieszanka
• De Luxe Blend;
• Premium

Pierwsza marka jest poszukiwana, ale prawdziwi koneserzy napoju twierdzą, że smak tej whisky nie robi imponującego wrażenia. Najbardziej przyciąga ich cena: ten alkohol jest niedrogi, ale o akceptowalnej jakości.

Druga marka jest droższa. Eksperci ją popierają, ponieważ jakość jest znacznie wyższa.

Nazwa „ Premium ” mówi sama za siebie. Czas ekspozycji na napój wynosi 12 lat. Może to być drogie, ale jeśli czeka Cię ważna uroczystość, lepiej zapłacić za napój zaokrągloną sumę. Ale dostajesz alkohol, na który nie można narzekać.

Mieszając producenci mogą mieszać do 50 destylatów. Nie możesz od razu napić się napoju: wszystkie alkohole muszą zostać wymieszane, aby smak napoju był pełny i jednolity. Po zmieszaniu alkohol umieszcza się w beczce, gdzie są przechowywane przez kilka miesięcy.

Butelkowanie

Ostatnim etapem gotowania jest butelkowanie. Ale nie możesz tego zrobić od razu: w „żywej wodzie” z beczki dostały się różne zanieczyszczenia i cząsteczki. Dlatego jest najpierw filtrowany mechanicznie. Następnie gotowy produkt jest butelkowany iw tej formie trafia do sprzedaży.

Proces produkcji whisky jest złożony i długotrwały. Dlatego domowa whisky jest rzadkim zjawiskiem. Aby uzyskać napój wysokiej jakości, musisz mieć oddzielne pomieszczenie, w którym będą przestrzegane określone warunki temperaturowe. Ponadto potrzebny będzie sprzęt do destylacji i specjalne opakowanie, co sprawia, że ​​proces wytwarzania whisky własnymi rękami jest prawie nierealny.

Ale jeśli chcesz, możesz opanować wszystkie etapy produkcji i otworzyć małą fabrykę do produkcji mocnego alkoholu w domu. Stopniowo nauczysz się robić whisky w domu, ucząc się kilku sposobów gotowania. Eksperymentuj, wypróbowując swoje techniki.

Możliwe, że uzyskany przez Ciebie wynik nie będzie gorszy ani przewyższy jakości produktów wielu znanych marek.

Przydatne filmy

Spójrz na przepis na domowej whisky zbożowej od ziarna do degustacji:

Jak zrobić whisky z bimberu własnymi rękami:

Aby przygotować domową whisky, musisz ugotować brzeczkę, jak zrobić to dobrze, zobacz wideo poniżej:

Kolejne wideo, które pokazuje całą sekwencję gotowania brzeczki słodowej do fermentacji, zostanie z niej zrobiona whisky:

Podobał ci się ten artykuł? Czy to było przydatne? Może chcesz coś dodać? A może wypróbowałeś whisky kilku producentów i chcesz doradzić czytelnikom, na jaki alkohol warto zwrócić uwagę? Podziel się z nami informacjami, skomentuj artykuł i uzupełnij go - z przyjemnością usłyszymy od Ciebie!