Bimber: formuła, skład, kalorie, rodzaje, korzyści i szkody, a także nazwa bimberu w różnych krajach

Nikt nie poda dokładnej daty pojawienia się bimbru - informacja zaginęła w mgle wieków.

Wiadomo jednak na pewno, że od dawna szukali napojów o fortecy wyższej niż ta podawana przez kwas chlebowy i wino.

I dopiero pod koniec IX wieku pojawiła się pierwsza pisemna wzmianka o „ spalonej wodzie ”. Jest więc całkiem możliwe, że coś podobnego do bimberu zostało wyprodukowane wcześniej. Lata 1430 stały się znaczące pod względem akceptacji browarnictwa w Rosji.

Ten okres przypisuje się wynalazkowi „chleba wina” przez mnicha Isidore. I już w 1533 r., Zgodnie z zeznaniami kronik nowogrodzkich, bimber stał się własnością publiczną. Pili to dla przyjemności i leczenia.

Historia bimberu w Rosji

Za Iwana Groźnego w połowie IV wieku otwarto pierwszą tawernę w Moskwie, którą odwiedzali tylko wysocy rangą i opricznicy - „psy królewskie”.

Przez kolejne stulecia rozwijało się i ulepszało rzemiosło gorzelników. Chociaż wszyscy prowadzili ten produkt, przypadłby on duszy, doprawiając niedoskonały destylat ziołami i korzeniami.

Ale nawet wtedy starano się, aby produkt był czystszy za pomocą lipy, brzozy, węgla dębowego (a dziś najpopularniejszymi filtrami są węgiel). Najlepszy sposób uznano za zamrożenie. Beczka bimbru była narażona na silne mrozy. Sivuha zamarł na krawędziach, a pośrodku pozostał oczyszczony, zresztą mocny napój. Był wyczerpany i pił.

W przedrewolucyjnej Rosji wszystkie gorzelnie znajdowały się w prywatnych rękach do połowy XIX wieku, dopóki państwo nie przejęło monopolu na produkcję wódki. Ze sprzedaży wódki pieniądze wpłynęły do ​​skarbca i były znaczne. Od 1863 r. Wprowadzono standardy dla wódki i innych napojów zawierających alkohol, ograniczając zanieczyszczenia i regulując siłę.

Wynalazek wódki przypisuje się Dmitrijowi Mendelejewowi, autorowi okresowego układu pierwiastków chemicznych nazwanego na jego cześć. To nie do końca prawda.

W 1865 r. Dmitrij Iwanowicz obronił rozprawę doktorską zatytułowaną „O połączeniu alkoholu z wodą”, w której udowodnił, że alkohol rozcieńczony do 40 ° nabiera specjalnych właściwości. Wtedy nawet określenie „wódka” nie było.

Ten produkt został nazwany jako ktoś: alkohol, wino chlebowe, chociaż już była nazwa produktu wódki (zrozumiano, że alkohol rozcieńczono wodą).

Era wódki nadeszła wraz z wynalezieniem prostownika w 1867 roku. Czysty alkohol uzyskano po raz pierwszy, bez destylacji kilka razy w kostkach miedzi, tracąc jednocześnie połowę produktu.

Po rewolucji 1917 r. Zniszczono przedsiębiorstwa, utracono przepisy i sprawdzone technologie, ponieważ ludzie, którzy znali zawiłości branży wódkowej, opuścili kraj.

Pierwsza masowa walka z bojownikami w ZSRR rozpoczęła się w 1919 r. I nie tylko, aby nie pozbawić monopolu alkoholowego. Chroniło to populację przed alkoholem niskiej jakości.

Nie chcę nawet pamiętać o prześladowaniach bimbrowników w erze Gorbaczowa. I dopiero w 1998 r. W Rosji monopol państwowy na produkcję alkoholu został anulowany.

GOST na domowy alkohol

Czy wiesz, że od 2016 roku GOST dla bimbru został zatwierdzony w Rosji? Dokument opublikowano na oficjalnej stronie internetowej Federalnej Agencji ds. Regulacji Technicznych i Metrologii (Rosstandart). Nazywa się GOST R 56368 - 2015 „Rosyjskie tradycyjne napoje na bazie naturalnych surowców. Warunki techniczne ”, a tutaj znajduje się link do pełnego tekstu tego dokumentu.

Dlaczego warunki techniczne? Ponieważ GOST przedstawia ogólne trendy i wytyczne, które pozwalają na „swobodę kreatywności”. W końcu przygotowywanie napojów odbywa się nawet w każdej rodzinie według własnego przepisu, nie wspominając o regionach. Najważniejsze jest to, że spełniają standardy jakości i bezpieczeństwa. Specjalne instrukcje są skierowane na to:

• jedna lub więcej destylacji;
• aromat i smak surowców, na których przeprowadzono fermentację;
• dopuszczalne jest dodawanie wody do produktu końcowego w celu zmniejszenia stopnia;
• traktowanie napoju węglem aktywnym jest obowiązkowe.

Rodzaje bimberu

Wcześniej (nawet pod caratem) bimber został podzielony na kilka rodzajów. Spośród nich najsłynniejsze:

1. Pół ziarna. Nazwa pochodzi od tego, że podczas spalania bimberu dokładnie wypaliła się połowa. Jego wytrzymałość wahała się od 38 do 42 °, przejechana z surowców zbożowych i rozcieńczona w połowie wodą.
2. Wino piankowe lub pieniste. Miał on wytrzymałość około 50 ° i oznaczono go przy braku miernika alkoholu przez transfuzję powolnym strumieniem z wysokości 20 centymetrów. Uzyskana piana wskazywała 50 stopni.
3. Trzy wina próbne - wytrzymałość w zakresie 55 °, podwójna destylacja. Po podpaleniu 2/3 wypaliło się, stąd potrójne.

Dzisiaj, zgodnie z klasyfikacją państwową, istnieje dziewięć rodzajów bimbru. A według ludzi - o wiele więcej.

Oto oficjalnie uznane:

• Bimber. Jego wytrzymałość wynosi od 35 do 50 °. Wskazuje się, że jest to destylat z surowców zbożowych o ziarnistym smaku, przezroczysty.
• Krakers z zapachem krakersów. Bezbarwny napój o mocy 35 - 40 °. Dopuszczalne jest, aby „mętna kropla” znikała z drżeniem.
• Brzoza - przezroczysta, o neutralnym smaku, gotowana na soku brzozowym. Twierdzą - do 40 °.
• Kurwa - z tym samym stopniem. Zapach i smak chrzanu powinien być wyczuwalny. Płynne krycie jest dozwolone, ale bez inkluzji stron trzecich.
• Spotkach - napój o kolorze ciemnej wiśni, z aromatem wiśni i suszonych śliwek. Twierdza 20-25 °.
• Medok - jasnobrązowy, o sile nie większej niż 15 °, z aromatem miodu.
• Chłodnica - żółty, pachnący napój cytrusowy, do 15 °.
• Sbiten z nutami miodu odnosi się do napojów o niskiej zawartości alkoholu - do 12 ° (patrz: przepisy na sbitniya).
• Zahaczenie nie powinno przekraczać 12 °.

Oczywiste jest, że GOST wskazuje ogólny kierunek, ale nie ograniczymy się do tych kwalifikacji i dodamy produkty ludowe o wysokiej wytrzymałości:

1. Być może bimber cukrowy - jest na pierwszym miejscu w popularności.
2. Domowy destylat winogronowy (patrz: winogronowy bimber, aka chacha lub grappa).
3. Owocowy i jagodowy bimber (patrz: cechy robienia bananowego bimberu).
4. Produkt z dżemu (metody wytwarzania bimberu z dżemu).

I wiele innych rodzajów, których przepisy można znaleźć na naszej stronie internetowej: Przepisy na domowe parzenie w domu

Skład bimberu

Według GOST skład bimbru może zawierać takie składniki:

• surowce zbożowe;
• skorygowana woda (oczyszczona i miękka);
• miód lub cukier;
• drożdże
• surowce roślinne.

Dopuszczalne normy nie są przekraczane w odniesieniu do składowych związków chemicznych. Oczywiste jest, że jednostki mają możliwość przeprowadzenia analizy chemicznej produktu, ale wiedząc, ile i co uznaje się za normę, nie zaszkodzi:

1. Alkohol etylowy - do 50% całkowitej objętości, co odpowiada sile 50 °.
2. Furfural - w przeliczeniu na litr czystego alkoholu (bez wody) - nie więcej niż 30 mg (0, 3 g).
3. Aldehydy - do 350 g (35 g).
4. Oleje fuzlowe - od 500 do 6000 mg. Najwyraźniej jako próbkę pobrano dopuszczalne normy dla whisky. W przypadku bimberu niebiałowego (zgodnie z „krajowymi” standardami) ilość nie powinna przekraczać 50 g, jeśli weźmiemy pod uwagę wybór „główek” i „ogonów”, późniejsze czyszczenie gotowego produktu i pośrednie oczyszczanie między destylacjami.
5. Estry - do 1500 mg.
6. Alkohol metylowy - nie więcej niż 0, 05% pod względem objętości czystego alkoholu.
7. Żelazo - do 1 mg na litr alkoholu.

Wzór chemiczny i zawartość kalorii

Podczas fermentacji drożdże rozkładają cukier. Główne składniki wyróżniają się: alkohol etylowy, woda i dwutlenek węgla. Wzór tej reakcji chemicznej jest następujący:

C12H22O11 = C2H5OH (etyl) + H2O (woda) + CO2 (dwutlenek węgla).

Uwaga: bimber ma wysoką zawartość kalorii w 100 ml - od 235 do 290 Kcal, czyli 3-4 razy więcej niż w czerwonym winie (czytaj: jak czerwone wino wpływa na ciśnienie i naczynia krwionośne).

Dlatego przybranie na wadze, często przy użyciu bimberu, jest łatwe. A biorąc pod uwagę, że mocny alkohol powoduje apetyt, a jednocześnie osłabia poczucie odpowiedzialności, możesz spokojnie i szybko dojść do siebie.

Korzyści i szkody bimberu

Nie można mówić o jednoznacznych korzyściach lub szkodach bimbru, dlatego analizujemy jego jasne i ciemne strony. Przydatne właściwości obejmują:

1. Zdolność do czyszczenia naczyń krwionośnych z płytek cholesterolowych.
2. Obniżenie ciśnienia krwi
3. Dezynfekuje i zmniejsza zatrucie organizmu podczas używania trucizn (na przykład zawartych w niektórych grzybach).
4. Zapobiega tworzeniu się kamieni żółciowych.
5. Zmniejsza stres i normalizuje sen.

Nie można również zaprzeczyć szkodom, szczególnie przy częstym stosowaniu w dużych dawkach:

1. Wątroba cierpi. Marskość kosi szereg alkoholików.
2. Mózg jest uszkodzony, co powoduje, że osoba pijąca stopniowo degraduje się.
3. Zmiany patologiczne w narządach wewnętrznych.

Czy to możliwe i jak pić bimber?

Więc zrezygnować z alkoholu? Nie jest to jednak łatwe; nie można samodzielnie cofnąć tradycji narodowych. I on sam czasami chce się zrelaksować, złagodzić stres po ciężkim dniu, nagłym rozczarowaniu lub świętować radosne wydarzenie.

Jak sprawdzić jakość?

Najlepszą radą jest przejazd samemu i przejście przez wszystkie etapy - od wyboru surowców po czyszczenie produktu końcowego tylko na własną rękę.

Udowodniono: jeśli surowce są wysokiej jakości, woda jest miękka, to bimber jest smaczny, bez zapachu charakterystycznego dla siwu.

Częściowo jest to już wskaźnik do akceptowalnej jakości, ale chcę być tego pewien.

Oto metody określania jakości w domu:

1. Pachnij i doceniaj przejrzystość. Nieprzyjemny ostry zapach, kolor kadłuba powinien natychmiast ostrzec.
2. Smakuj, trzymając w ustach. Goryczka i sztywność wskazują na dwa punkty: obecność dużej liczby olejów fuzlowych, zastosowanie niskiej jakości surowców do zacieru.
3. Aby podpalić zapałkę, bimber wpisał łyżkę. Płomień powinien być równy i płonąć przez długi czas. Jeśli płomień drży, błyska, gaśnie, alkohol jest niebezpieczny do picia.
4. Sprawdź przez zimno. Włóż 3 godziny do zamrażarki. Jeśli bimber jest zamrożony, należy go wyrzucić lub destylować ponownie. Wygląd kryształów lodu w naczyniach również powinien być ostrożny. W temperaturze -25 ° C (jest to średnia temperatura w nowoczesnych zamrażarkach) bimber o akceptowalnej jakości, podobnie jak wódka, nie zamarza.
5. Ważyć. Dobrze jest to zrobić z wagami elektronicznymi, które nie są rzadkością w domowych kuchniach. Najpierw umieść 1-litrową miarkę na wadze, a następnie włącz wagę, pokażą „0”. Teraz napełnij bimber do pojemności 1 litra. Waga powinna pokazywać 953 g. Odchylenia większe niż 5 g wskazują na niską jakość destylatu.

Jak poprawić smak?

Bimber ma zapach, w zależności od surowca zacieru. Destylat bardzo różni się od rektyfikowanego, ale jego organoleptyczny musi być poprawny, przyjemny. Łatwo się go upija, a umiarkowane spożycie kaca nie występuje.

Jednak czasami, pomimo wysiłków, płyn ostro leci w nosie. Jest tego wiele przyczyn: od peroksydacji zacieru po drożdże niskiej jakości.

Sposobem na poprawę smaku jest najpierw oczyszczenie destylatu, a następnie rozcieńczenie wodą do 20-30 stopni i wyprzedzenie z obowiązkowym odcięciem głów i ogonów.

W 90 procentach przypadków to pomaga. Ale czasami wszystkie wysiłki nie pomagają. Co robić

Wady maskowania

Aby ukryć nieścisłości w napoju, użyj narzędzi maskujących. Tak więc bimber można zmiękczyć za pomocą miodu lub cukru, dodając do napoju. A jeśli zrobisz karmel, kolor zmieni się na „koniak”.

Zioła (ziele dziurawca zwyczajnego, mięta, piołun, żubr itp.), Skórka cytrusowa, kawa, cynamon itp. Służą do „eliminacji” wad smakowych. Gotowane nalewki zmienią i ustabilizują smak. Tylko nie zapomnij o wstępnym czyszczeniu produktu z olejów fuzlowych.

Jak nazywa się bimber w różnych krajach?

Prawie wszystkie napoje alkoholowe na świecie o sile powyżej 20 °, nawet bardzo elitarne i drogie, produkowane w fabryce, były kiedyś bimbrą. Zasada produkcji napojów alkoholowych z różnych krajów jest taka sama: surowce zawierające cukier są fermentowane, a następnie destylowane.

Jaki alkohol narodowy możesz leczyć, jeśli odwiedzasz inny kraj?

Koniak

Tak, ten francuski napój, nazwany na cześć miasta Cognac, to nic innego jak bimber. Jest wytwarzany z białych odmian winogron, określonych na poziomie legislacyjnym, a następnie dojrzewa w dębowych beczkach, gdzie uzyskuje charakterystyczny smak i kolor napoju.

O tym, że jest to bimber, świadczy co najmniej fakt, że dopuszczalna zawartość olejków fuzlowych w koniaku może sięgać nawet 20 g na litr napoju.

Whisky

W angielskiej whisky, w szkockim uisge - alkohol zbożowy, dojrzewający w dębowej beczce. Wyraźny aromat i smak kryją specyficzny organoleptyczny - do 60 g sivuhi na litr. Twierdza waha się od 40 do 60 °.

Rum

Prowadzony jest w regionach, w których uprawia się trzcinę cukrową (Jamajka, Indie, Martynika, Gwadelupa, Ameryka Południowa, Karaiby, Kuba). Jest to produkt destylacji sfermentowanej melasy lub syropu trzcinowego. Ze względu na występowanie niektórych specjalnych substancji niemożliwe jest określenie ilości olejów fuzlowych, w szczególności - alkoholu amylowego.

Potin (poitín)

Irlandzki bimber z jęczmienia, melasy, buraków, ziemniaków i niektórych innych składników. W Irlandii Północnej, która jest częścią Wielkiej Brytanii, napój ten jest nadal zabroniony.

Sliwowica

Jest rakiją, popularną w Czechach, Bułgarii, Słowacji, Czarnogórze, Serbii. Powstaje w wyniku destylacji sfermentowanego soku śliwkowego. Istnieją przepisy wykorzystujące inne owoce rosnące na Bałkanach.

Chacha

Domowa brandy wykonana z surowców winogronowych. Jest szczególnie popularny w Gruzji i Abchazji. W Gruzji czaczę wytwarza się również z lokalnych owoców - pomarańczy, mandarynek, fig, persimmons, śliwki wiśniowej (patrz: wino z fig).

Grappa to włoski analog chacha winogronowego.

Absynt

Szwajcarski narodowy bimber. Wiek był pod najsurowszym zakazem, ponieważ uważano go za napój halucynogenny. W swoim składzie tujon i monoterpina są uważane za narkotyczne. I dopiero w 2005 r. Absynt czekał na pozwolenie na legalną produkcję.

Głównymi składnikami są alkohol o sile 55 - 85 °, nalewka z piołunu i innych ziół. Prawnie zobowiązani producenci do wydobywania składnika narkotycznego z napoju. A ludzie jeżdżą w staromodny sposób …

Dżin powstaje w wyniku destylacji alkoholu pszennego zmieszanego z jałowcem. Ale jego smak jest uznawany za zbyt wytrawny, dlatego stosuje się go głównie w koktajlach.

Palinka - węgierski bimber owocowy. Sprzedają go we wszystkich czarterach (lokalach do picia).

Tradycyjne duchy ludowe:

• Polski bimber;
• Ukraińska gorilka;
• Białoruska garelka;
• Litewskie samagony;
• Qipuro greckie
• Niemiecki Schwarzgebranntes;
• Mołdawski Basamak;
• Fiński pontyjski;
• Amerykański bimber.

Prowadzą bimber w Afryce i Azji oraz w obu częściach Ameryki. Jeśli więc nadarzy się okazja, wypróbuj lokalnego egzotycznego alkoholika.

Bimber przeszedł długą drogę z głębi wieków. Dziś możemy sobie pozwolić na wypicie produktu wyższej jakości niż nasi przodkowie. Dlatego - stosujemy zaawansowane modele jednostek destylacyjnych, kolumn destylacyjnych, doprowadzamy produkt do idealnego stanu pod względem organoleptycznym. I - używamy go mądrze, dla naszego własnego dobra!

Na przykład, jeśli artykuł był dla Ciebie przydatny, udostępnij informacje otrzymane znajomym w sieciach społecznościowych.