Piwo India Pale Ale: historia i opis tego piwa

India Pale Ale to nowoczesny, oryginalny napój, który może zachwycą nawet doświadczonych i wytrawnych smakoszy. Aromat i smak napoju jest jasny aromaty i smaki, takie jak brzoskwinia, cytrusy, igły sosnowe, owoce tropikalne, ananas i skórka. A znak rozpoznawczy tego niestandardowego napoju odurzającego, jest wyraźną goryczką, która przewyższa nawet tak znaną na całym świecie piwa gorzkie jak niemiecki pils. Efekt takiego bukietu smaków i aromatów, uzyskanych dzięki połączeniu 4 klasycznych składników: wody, drożdży, słód i chmiel.

Wspominając o India Pale Ale (IPA), większość profesjonalnych koneserów piwa wyraża cześć i szacunek dla tej odmiany. A w krajach WNP zdobycie IPA jest dość problematyczne, co tworzy tajemniczą atmosferę wokół trunku i zachęca rodzimych smakoszy do aktywnego poszukiwania okazji do jego spróbowania.

India Pale Ale

Indie Pale Ale - co to jest?

Pomimo swojej nazwy, IPA to pale ale pochodzenia brytyjskiego, które ma silniejszy efekt chmielenia niż konwencjonalne tradycyjne piwa typu ale. Historia IPA ma swój początek w Anglii w XIX wieku, kiedy to został stworzony tylko dla tych, którzy należeli do liczby poddanych imperium i ucierpiał z powodu strasznej wody w Indiach. Chociaż piwo jest takie angielskie dostarczanych wcześniej, pojawienie się IPA było prawdziwym wydarzeniem, ponieważ napój, mający zwiększona wytrzymałość, był doskonale utrzymany podczas transportu i miał niezwykły, wyrazisty smak.

Chociaż o korzeniach historycznych Badacze piwnego IPA nadal dużo się kłócą, dokładnie wiadomo, że po raz pierwszy pojęcie India Pale Ale zostało wspomniane w r australijską gazetę, a sam napój uwarzyli angielscy browarnicy z miasta Burton nad Trentem. Dziś historycy są zgodni, że jest to całkiem możliwe Produkcja IPA była praktykowana już 120 lat przed terminem jego wygląd.

Rola chmielu w India Pale Ale

Aby lepiej zrozumieć istotę i Funkcje IPA, najpierw musisz dowiedzieć się, w jaki sposób zawiera się chmiel w jego skład. Dzięki dodaniu chmielu na samym początku procesu warzenia, piwowarów osiągnąć, że uwalnia maksymalną ilość goryczy i minimalny aromat, a chmiel dodany pod koniec procesu gotowania zaczyna wydzielać sobie dokładnie odwrotnie – podkreśla maksimum aromatu i minimum goryczki.

Cechą charakterystyczną IPA jest fakt, że piwowar sam decyduje na jakim etapie produkcji dodać chmiel i może to zrobić w dowolnym momencie. Słynne odmiany IPA z numerami w nazwach sugerują że mówimy o czasie warzenia piwa, a nie o okresie fermentacji czy ilości różyczki chmielu, jak zauważają niektórzy „eksperci”.

Odmiany chmielu mogą być stosowane w przygotowaniu IPA, istnieją trzy główne kategorie:

• Gorzki Chmiel;
• Aromatyczny;
• Uniwersalny.

W trakcie warzenia piwa IPA, piwowar uzna, że ​​napój ma słabe nasycenie smaku i aromatu, może zaakceptować decyzji o przeprowadzeniu procedury „chmielenia na sucho”, która obejmuje dodanie dodatkowe porcje chmielu. Uderzającym przykładem takiej procedury są odmiany Harvest Ales i Wet Hop Ales, chmiel które są świeżymi szyszkami chmielowymi.

Specjaliści już to udowodnili produkty chmielowe i goryczka dość szybko ulegają zniszczeniu, więc rzemiosło browary nie umieszczają daty ważności na etykietach butelek, a jedynie wskazują datę rozlanie. Innymi słowy, mówimy o tym, że napój musi zostać spożyty jak najszybciej po dacie jego wycieku.

A co z IPA, który został przetransportowany z Anglii do Indii, jeśli w tym czasie Czy to była około 6-miesięczna podróż morska? Jedna z głównych atrakcji jest to, że w tamtych czasach piwowarzy nie byli jeszcze tak biegli w obróbce chmielu. Świeżo zrobiony IPA był wówczas tak gorzki, że trudno go było pić. niemożliwe, a po sześciomiesięcznej podróży morskiej pojawiła się gorycz zauważalnie słabszy i pojawił się przyjemny i zaskakujący smak.

Historia IPA

Pojawienie się klasycznego India Pale Ale miało nastąpić nie tyle z tym, że włożyli do niego dużą ilość chmielu, co raczej z pewne innowacje, czynniki historyczne i najbardziej banalny człowiek chciwość. W XVII wieku brytyjscy naukowcy otrzymywali koks z węgla i piwowarzy używali tego ostatniego do suszenia nim słodu, co dziś stanowi do 90% podstawy piwa typu lager. słynny październik piwo warzono właśnie na bazie takiego słodu, przy użyciu wyselekcjonowanego chmielu. W W tym czasie moc takiego piwa wahała się od 8 do 12%. warzone piwo rozlano do beczek, dodano do nich chmielu i pozostawiono do zaparzenia na 12 miesiące. Oparte na takim chmielowym i mocnym piwie stały się później zrób IPA.

Pale m alt był pierwszy otrzymano w Anglii w latach 1642-1643, ale utworzyli się marketerzy piwa mit, że całe piwo produkowane w tym czasie było ciemne aż do godz pojawił się pierwszy pilsner. Kolejny mit od sprzedawców piwa istnienie browarów, które do 1642 r. warzyły własne jasne lagery według receptury starożytnych mnichów.

Przed rozpoczęciem IPA aktywnie transportowany do Indii dla Brytyjczyków, alkohol był już tam dostarczany napoje, w tym niektóre piwa. Ale z czasem Brytyjczycy doszli do siebie kilka ważnych ustaleń dotyczących jakości i spożycia piwa, a mianowicie:

• Mocniejsze piwo jest mniej prawdopodobne zepsute;
• Piwo zawarte w swoim składzie w maksymalnej ilości chmiel, lepiej i dłużej przechowywany;
• Wytrawny lager był bardziej zgodny z unikatem klimat Indii niż słodcy tragarze.

Transport piwa IPA jest ciekawy fakt, że w XVIII wieku właściciel browaru Bow, George Hodgson, nawiązał bliską współpracę z niektórzy kapitanowie statków należących do Kompanii Wschodnioindyjskiej i zacumowany kilka mil od browaru. Kapitanowie statków handlowych czasie mogli przewieźć część towarów za darmo, więc spróbowali zarabiać dosłownie na wszystkim, co wywołało wśród Brytyjczyków uczucie nostalgii, znajduje się w Indiach.

Na początku Hodgson eksportował przy pomocy statków, tragarzy, a nieco później zaczął aktywnie transportować do Indii Październikowe piwo. W tym czasie piwa produkowanego przez jego browar jeszcze nie było był pełnym IPA, ale raczej jego nierafinowanym przodkiem.

Jak narodziła się IPA?

Do 1820 roku rynek eksportowy do Indii zaczął nabierać innego oblicza. Kompanii Wschodnioindyjskiej już nie było jedynym przewoźnikiem morskim, a ustawodawstwo Anglii zaczęło ściśle obowiązywać kontrolować i regulować strefę wolnego handlu. W 1822 polityczny problemy między imperiami brytyjskim i rosyjskim doprowadziły do ​​tego, że stolica Angielski browar, miasto Burton upon Trent straciło swój rynek nad Bałtykiem region.

W latach dwudziestych XIX wieku Kompania Wschodnioindyjska wybrała piwowarów Burtona. Ten specjalistom udostępniono jedną z próbek piwa od producenta Hodgson and poproszony o odtworzenie receptury piwa. W 1823 roku eksportował angielski browar Allsopp do Indii pierwszą partię IPA, aw 1825 r roku zmieniono recepturę warzenia piwa, w wyniku czego zmniejszono ilość słodu zmniejszyła się, a poziom goryczy wzrósł. W końcu po raz pierwszy zobaczyłem światło. pierwszy prawdziwy IPA do otrzymania nazwa Burton IPA.

Producent Hodgson był po prostu wściekły na zdradę i postanowił odmówić usług Kompanii Wschodnioindyjskiej, czarterując własną małą flotę z kurtyzanami i podrzucenie. Z kolei Kompania Wschodnioindyjska wykluczyła Hodgsona z listy. naszych stałych partnerów i na tym zakończyła się wieloletnia współpraca.

Później trzy główne Byli to producenci IPA, którzy eksportowali swoje produkty do Indii Browary Burton: Bass, Allsopp i S alt. Kiedy w XIX wieku w Anglii pojawiła się pierwsza kolej, Eksport piwa stał się jeszcze bardziej rozległy, ze względu na wygodę i różnorodność jego możliwości transportowe. Dzięki tym możliwościom produkcja piwo India Pale Ale w Burton browary urosły 4-krotnie, a popularne piwo z Hodgsona stało się aktywne sfałszowane przez oszustów i oszustów, które zadały bardzo poważne ciosy marki i psuły reputację producenta. Następnie rynek indyjski został zamknięty, a browar BOW nie dbał zbytnio o reklamę swoich produktów, co doprowadził do tego, że w 1840 został wykupiony, aw 1862 całkowicie zbankrutował.

Indyjskie popołudnie

Piwo IPA wygrało ogromną popularnością nie tylko w Anglii, co zadecydowało o jego produkcji browary z innych części świata zaczęły się angażować. Piwo lepszej jakości pracował tam, gdzie była twarda woda. Na przykład browar Youngers, zlokalizowany w Edynburgu, warzy jakość i słodka IPA. American Brewery S.N. Evansa również zasłynęła z produkcji IPA, która różniły się ekspozycją od 1 do 2 lat, a wyjście stało się krystalicznie czyste.

Browar Ballantines, założony w 1833 roku, stał się niemal jedynym producenta, któremu udało się przetrwać w porze suchej w Stanach Zjednoczonych prawa i wydał IPA do samo odrodzenie w latach 70. Chociaż do tego czasu z piwa zostało tylko jedno nazwy, podstawą były wczesne wersje receptury warzenia tego browaru nowoczesna produkcja.

Na początku XX wieku pojawiło się India Pale Ale historyczny szczyt. Kilka czynników doprowadziło do jego upadku i śmierci, pierwszy z nich co sprawiło, że smakosze i koneserzy piwa zaczęli zmieniać swoje upodobania i uzależnienia. Piwo sesyjne stało się ciekawsze i przyjemniejsze zarówno dla koneserów, jak i dla koneserów IPA zostały zastąpione lagerem, ale, łagodnym i płynnym.

Drugi czynnik, który się stał przyczyną upadku IPA była rewolucja technologiczna, która ułatwiła produkcję piwo w dużych ilościach i objętościach, a także wysoki koszt nasyconego Indyjskie piwo, za które mało kto był skłonny zapłacić. biznesmeni togo czas koncentrował się nie na jakości, ale na wielkości sprzedaży piwa produktów, więc IPA nie było w centrum uwagi.

Trzeci powód, który się stał Katastrofą dla IPA jest prohibicja i wojny światowe, w których Anglia i Stany Zjednoczone wzięły czynny udział. Przyczyniła się do tego I wojna światowa gęstość piwa ale spadła do 7%, a po jej zakończeniu poziom ten nie utrzymywał się długo wzrosła powyżej 10%.

Sytuacja w IPA była tak krytyczne, że jedynym piwem w Anglii była White Shield, która warzone przez Worthington Brewery i inne Odmiany IPA były po prostu jasnymi piwami. Piwo IPA zawsze wyróżniał się dużą wytrzymałością, ale w tym czasie odmianą odurzających napojów zawierała minimalną ilość alkoholu. Jedyny przedstawiciel tego marką, która miała wówczas siłę 7,4%, była Ballantines IPA, który zachował bazę słodową i unikalny proces chmielenia na zimno. Już do połowy XX wieku wiele piw India Pale Ale uważany za przestarzały i prawie przeszedł do historii.

Jak odrodziło się IPA

Lata 60. stały się czasem prawdziwy upadek oryginalnego piwa na całym świecie. Ta sytuacja jest bezpośrednia dotknęło także IPA, bo browarnicy, którzy warzyli ten rodzaj piwa wtedy były jednostki. Ale do lat 80., dzięki wysiłkom trzech Człowieku, nastąpiło prawdziwe odrodzenie mocnego odurzającego piwa, z stulecia historii.

Browar Kotwica, który popadł w ruinę w 1965 roku, został wykupiony przez Fritza Maytaga, który bardzo pragnął uratować producenta odmiany IPA. Decyzja Maytaga zapoczątkowała nową erę piwo rzemieślnicze, aw 1973 roku ten przedsiębiorca wyjechał do Anglii przyjąć klasyczne tradycje produkcji piwa IPA. Po powrocie z Anglii Maytag rozczarowany mętność aromatu i smaku brytyjskiego ale, ale kto opanował technologię dodawania cukier do brzeczki i chmielenia piwa, zaczął eksperymentować i był jego pierwszym pomysłem stał się Anchor Celebration Ale. Ponieważ konsumenci twierdzili, że użyta odmiana chmielu była zbyt gorzka, producent zdecydował się na zastosowanie nowego rodzaju chmielu - kaskadowego.

Ten rodzaj chmielu został wyhodowany krzyżując kilka odmian roślin w 1956 r. Już do 1970 r W tym samym roku przedsiębiorca John Siegel zaczął szukać piwowarów, którzy mogliby używać tego rodzaju chmielu do warzenia wysokiej jakości piwa. Kiedy chmiel dostał się do browaru Anchor, potem stał się rozpędem realnym przełom i odrodzenie tradycyjnego IPA.

Celebration Ale Christmas Ale wyróżniało się tym, że całkowicie usunięto z niego cukier, a Do piwa goryczkowego i chmielonego na zimno użyto chmielu kaskadowego. Nowy piwo stało się prawdziwą legendą i już w 1984 roku stało się liderem na stałe produkowany w Anchor Brewery i nazwany Liberty Ale.

W latach 80. głowa jednego Kalifornijska firma Ken Grossman wypuściła również piwo do chmielenia, które użyto chmielu kaskadowego. Wraz z Liberty Ale stał się pierwszym amerykańskim IPA i odrodzenie tego stylu jako takiego.

Pierwsze butelkowane piwo IPA wersja ujrzała światło dzienne dzięki Bertowi Grantowi. Pracował doświadczony chemik od młodości w jednym z browarów i stworzył nowe odmiany chmielu. Po przeprowadzce do Waszyngtonu, Bert Grant zaczął warzyć własne piwo, ponieważ rynek nie satysfakcjonowała go swoją jakością. Piwo, które uwarzył, okazało się takie smaczne i wysokiej jakości, że przyjaciele namówili go do otwarcia własnego pubu biznes i już w 1983 roku Bert Grant został pierwszym producentem, który to zrobił wyprodukował IPA chmielony kaskadowo w butelkach i ogólnie używał tej nazwy ożywiony napój.

W latach 90. IPA stało się przyciągają uwagę smakoszy i koneserów z całego świata. browary domowe, którzy aktywnie zaczęli warzyć ten rodzaj piwa stosowali tradycyjne metody i technologii, a niektórzy z nich stali się znanymi producentami IPA i innych odmiany piwa.

W tym samym czasie co wzrosła popularności IPA w Europie, wyhodowano nowe odmiany chmielu, które w w połączeniu z kaskadą stały się podstawą do przygotowania amerykańskich IPA. Współcześni nabywcy nie byli już odpychani, ale wręcz przeciwnie, przyciągnął takie właściwości IPA, lubią mocną goryczkę, ostry aromat i wysoką moc.

Na początku XXI wieku prawie wszystkie browary rzemieślnicze w USA zajmowały się produkcją piwa IPA, choć w różnych odmianach. Do wielu krajów świata Poszły takie marki jak Hop Bombs, które są najbardziej nasycone sobowtórem czy imperialne IPA, wyróżniające się mocną goryczką i zróżnicowane aromatyczny bukiet. Dziś piwo IPA reprezentuje najbardziej pożądany dla smakoszy i imponujący napój odurzający, który wielu nie zmieni się za nic.