Koniak ormiański: marki

Koniak ormiański to ogólna nazwa brandy produkowanej w Armenii. Ormiańskie koniaki, które były produkowane w ZSRR, często zdobywały nagrody i pierwsze miejsca na międzynarodowych wystawach.

Z czasem francuski koncern Pernod Ricard kupił prawie wszystkie gorzelnie w Armenii; pod kontrolą tego koncernu produkowane są obecnie najsłynniejsze ormiańskie koniaki, m.in. Ararat, Ani, Akhtamar, Nairi itp.

Najbardziej znane marki ormiańskiego koniaku:

• Arvest
• Ike
• Iren
• Akori
• Aradis
• Ararat
• Araspel
• Arachtan
• Arvest
• Aregak
• Arine
• Armenia
• Arpi
• Artsruni
• Bagrat
• Bohemia
• Vaspurakan
• Erywań
• Perła Erewania
• Ijevan
• Kochari
• Kreml
• Legendy Sewana
• Manet
• Mitrydates
• Musa Ler
• Noe
• Kogut
• Świąteczny
• Sargis
• Sayat Nova
• Sevan
• Stary Erywań
• Hayashi
• Król Tigran
• Charenty
• Shahnazaryan
• Shiraz
• Rocznica

Klasyfikacja koniaków ormiańskich

Klasyfikacja ormiańskich łyżew opiera się na ekspozycji, której są poddawane. W zależności od leżakowania, wszystkie ormiańskie koniaki można podzielić na zwykłe, rocznikowe i kolekcjonerskie.

• Zwykłe koniaki to koniaki, które leżakowały przez co najmniej 3 lata. Z reguły zwykłe koniaki to dokładnie te, które są oznaczone „gwiazdkami”. Wszystkie koniaki trzy-, cztero- i pięciogwiazdkowe to koniaki zwykłe, gdzie ilość „gwiazdek” odpowiada leżakowaniu w dębowej beczce.
• Koniak vintage to koniak, który leżakował przez co najmniej 6 lat.
• Koniak z kolekcji powstaje z koniaków vintage poprzez blendowanie i dodatkowe leżakowanie przez co najmniej 3 lata.

Winogrona do ormiańskich koniaków

Surowiec, z którego wytwarzane są ormiańskie koniaki, jest standaryzowany przez Normę Armeńską – oficjalne dokumenty regulujące niemal całą produkcję tego trunku. Mówi, że do produkcji ormiańskiego koniaku można używać winogron następujących odmian: Voskehat, Garandmak, Chilar, Mskhali, Kangun, Banants, Kakhet, Mekhali.

Winogrona na koniak zbiera się we wrześniu, październiku. Jednocześnie niezwykle ważne jest, aby zawartość cukru w ​​​​owocach nie przekraczała 20%, w przeciwnym razie winifikacja zakończy się niepowodzeniem. W tym celu zbiera się winogrona w lekko niedojrzałej formie.

Produkcja ormiańskiego koniaku: cechy

Proces produkcji koniaku armeńskiego niewiele różni się od procesu powstawania koniaków francuskich.Koniak Armenii wytwarzany jest zgodnie z technologią białego wina, bez maceracji, ale także bez zasiarczenia, co zapobiega utlenianiu. W rezultacie zawartość cukru w ​​brzeczce jest bardzo niska - około 0,3% przy mocy surowców 10-12%.

Destylacja ormiańskich koniaków odbywa się w alembikach typu Sharan lub w alembikach systemu Zorabyan. Dalsza ekspozycja - w spalonych lub nowych beczkach dębowych. W przypadku zwykłych koniaków często stosuje się emaliowane pojemniki z dodatkiem wiórów dębowych. Jednocześnie alkohol często najpierw wlewa się do młodych beczek, w których ekstrakcja garbników jest bardzo intensywna, a następnie spirytus przelewa się do starych beczek. Ostro kontynentalny klimat Armenii, z dużymi wahaniami temperatury w ciągu roku, umożliwia leżakowanie w szerokim zakresie temperatur, co nie jest ostatnią przyczyną wysokiego stopnia miękkości ormiańskich koniaków.

Podczas miksowania można dodać kolor, wodę i syrop cukrowy. Mieszanie odbywa się w dużych pojemnikach ze specjalnymi urządzeniami do ciągłego mieszania.Mieszanie trwa kilka godzin. Po wymieszaniu prawie gotowy ormiański koniak ponownie wlewa się do beczek w celu tzw. „zaślubin duchów”, czyli ostatecznego wymieszania szlachetnych trunków wchodzących w skład kompozycji. Zwykłe koniaki „żenią się” lub „odpoczywają” przez około sześć miesięcy, dziesięcioletnie koniaki mogą „odpoczywać” przez ponad półtora roku.