Jak zrobić puree z cukru na bimber

Braga z cukru na bimber to klasyka bimbru. Co więcej, jeśli zostaną zachowane wszystkie niuanse technologiczne, uzyskany alkohol znacznie przekroczy jakość sklepowej wódki.

Jakość napoju zależy od wielu czynników, przede wszystkim od jakości i czystości używanego sprzętu, przestrzegania technologii wytwarzania zacieru z cukru na bimber, procesu destylacji i późniejszego oczyszczania alkoholi. W niektórych przypadkach proces tworzenia wysokiej jakości bimbru kończy się starzeniem za pomocą wiórów dębowych. W tym artykule rozważymy cechy tworzenia wysokiej jakości surowców - zacieru cukrowego.Możesz przeczytać artykuły o procesie destylacji, oczyszczania i leżakowania w następujących artykułach (Destylacja i destylacja, Oczyszczanie bimbru, Dojrzewanie gotowego bimbru), a także przeczytać cały dział "Bimber".

Przygotowanie pojemników do robienia zacieru z cukru i drożdży

Przygotowanie zacieru na bimber z cukru i drożdży należy rozpocząć od przygotowania pojemnika. Najlepiej używać pojemników aluminiowych, ponieważ aluminium nie wchodzi w reakcję ze składnikami i wodą oraz, w przeciwieństwie do stali nierdzewnej, nie rdzewieje (nawet stal nierdzewna z czasem rdzewieje, zwłaszcza w wysokich temperaturach). Aluminium ma na całej swojej objętości cienką warstwę tlenku, która chroni metal przed dalszym zniszczeniem.

Aluminiowy zbiornik to idealny pojemnik do fermentacji i destylacji

Prawie idealne do destylacji są aluminiowe puszki na mleko, choć są oczywiście nieco droższe niż ze stali nierdzewnej. Dobrym rozwiązaniem są również 19-litrowe zbiorniki polietylenowe, w których sprzedawana jest woda oczyszczona.

Wskazane jest wypłukanie pojemników gorącą wodą i wytarcie do sucha. Przy użyciu małych pojemników o pojemności około 10 litrów jest to dość łatwe, ale przy użyciu dużych pojemników (40-litrowych butli aluminiowych) może to być nieco problematyczne. Lepiej nie zaniedbywać sterylności sprzętu, pojemników i węży, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko nabywania obcych zapachów.

Składniki na zacier cukrowy

Podane składniki dotyczą bimbru 40 stopni, wydajność to 5 litrów.

• Cukier: 6 kilogramów.
• Woda - 25 litrów.
• Drożdże - 120 gramów żywych lub 600 gramów prasowanych.
• Kwas cytrynowy - 25 gramów.

Przygotowanie (odwracanie) cukru na puree

Niektórzy bimbrownicy nie odwracają cukru, po prostu wlewają cukier do zbiornika. Jeśli zrobisz syrop cukrowy, to taki zacier zmieści się szybciej, a gotowy produkt będzie miał przyjemniejszy smak.

Cukier inwertowany z kwaskiem cytrynowym to tworzenie prostego karmelu. Aby przygotować taki cukier inwertowany, należy zalać całą objętość cukru wodą w objętości 3 litrów, a następnie mieszaninę należy stale ogrzewać na małym ogniu i mieszać. Z reguły gotowy syrop doprowadza się do wrzenia, po czym pianę usuwa się z powierzchni łyżką, do środka wlewa się kwas cytrynowy. Kwas cytrynowy należy wlewać bardzo ostrożnie, ponieważ podczas zasypiania pojawi się dużo piany. Temperatura rozkładu kwasu cytrynowego wynosi 153 stopnie, więc prawie całkowicie rozpuści się w karmelu.

Cukier inwertowany do zacieru jest również ważny, ponieważ podczas tworzenia pozbywasz się wszystkich organizmów, które już żyją w cukrze i na nim i mogą konkurować z organizmami drożdży.

Uzdatnianie wody

Woda do zacieru z cukrem i drożdżami też powinna być możliwie czysta, a sama kranówka się nie sprawdzi. Należy zaprzestać powszechnej, ale bardzo złej praktyki używania wody z kranu i wlewania jej do aluminiowych beczek. Do przygotowania zacieru z cukru i drożdży należy używać wyłącznie wody osiadłej lub destylowanej.

Plastikowe butelki na wodę oczyszczoną to idealne pojemniki do przechowywania i przygotowywania zacieru.

Niektóre strony internetowe podają, że nie można używać przegotowanej lub destylowanej wody, ponieważ „prowadzi to do utraty tlenu potrzebnego bakteriom i fermentacji”. W rzeczywistości nawet osadzanie się wody prowadzi do utraty tlenu, więc nie należy się tym martwić. Z drugiej strony osadzanie się może doprowadzić do pojawienia się w wodzie bakterii i rozpoczęcia jej „rozkwitu”.

Za najlepszą opcję można uznać użycie wody oczyszczonej, która jest sprzedawana do butelkowania lub krótkiej (około 1-1.5 dni) osadzanie się wody wodociągowej. W takim przypadku osadzanie można przeprowadzić w naczyniu fermentacyjno-destylacyjnym (np. aluminiowym zbiorniku na mleko).

Miksowanie składników

Po osiadaniu wody należy dodać do niej karmel (przygotowany w pierwszym etapie „Cukier Inwertujący”). W takim przypadku pojemnik należy napełnić nie więcej niż 2/3. W przeciwnym razie zbyt intensywne pienienie spowoduje wylewanie się piany z naczynia.

Drożdże prasowane lepiej rozbić rękoma i wlać do zbiornika

Po dodaniu cukru lub karmelu należy dodać drożdże. Jeśli drożdże są prasowane, to w tym przypadku należy najpierw rozbić je rękami i wypełnić w postaci gruboziarnistego proszku. Czasami przed dodaniem drożdży są one aktywowane: całą objętość drożdży zalewa się wodą (1 litr) z dwiema łyżkami cukru, następnie przykrywa pokrywką i odstawia na 20 minut.Po pojawieniu się piany na powierzchni zawartość wlewa się do naczynia destylacyjnego. Rozpoczyna się proces fermentacji

Fermentacja zacieru z cukru i drożdży

Następnie naczynie, w którym będzie przebiegała fermentacja, umieszczamy w ciepłym miejscu. Wskazane jest utrzymywanie temperatury w zakresie 25-30 stopni - ta temperatura jest idealna do rozwoju drożdży. Naczynie musi być wyposażone w uszczelnienie wodne - dwutlenek węgla musi wydostawać się z naczynia, inaczej drożdże nie będą mogły się normalnie rozwijać. Jeśli użyto cukru inwertowanego (karmel), fermentacji towarzyszyć będzie przyjemny posmak karmelu.

Z reguły fermentacja trwa około 7-10 dni. Objawy zakończenia procesu fermentacji:

• Brak emisji dwutlenku węgla: jeśli uszczelka wodna przestała „bulgotać”, oznacza to koniec procesu fermentacji. Co więcej, w obecności nawet powolnego uwalniania dwutlenku węgla i powolnego pojawiania się bąbelków niemożliwe jest zatrzymanie procesu fermentacji.Brak dwutlenku węgla jest głównym i głównym objawem zakończenia procesu fermentacji.
• Braga smakuje gorzko.
• Górna warstwa zacieru jest prawie przezroczysta, na dnie osad.
• Zapach alkoholu.
• Żadnego dźwięku ani syku.

Należy zauważyć, że w niektórych przypadkach zacier pozostaje słodki: dzieje się tak, gdy moc zacieru osiągnęła już 12%, drożdże już obumarły, a cały cukier nie został jeszcze przetworzony. To wskazuje na nadmiar cukru – następnym razem trzeba dodać mniej.

Odgazowanie i rozjaśnienie

Następnym krokiem jest odgazowanie zacieru i jego klarowanie.

Odgazowanie zacieru to proces, który pozwala ostatecznie pozbyć się zacieru z dwutlenku węgla. Odgazowanie odbywa się poprzez podgrzanie zacieru do 50 stopni: ta temperatura nie tylko całkowicie usuwa dwutlenek węgla z masy zacieru, ale także zabija pozostałe przy życiu drożdże.

Klarowany (po lewej) i nieklarowany (po prawej) zacier

Klarowanie zacieru to proces mający na celu oczyszczenie zacieru z martwych drożdży. W tym celu stosuje się różne sorbenty. Najlepiej nadaje się beton - naturalna biała glina. Wszystkie żwirki dla kotów wykonane są z bentonitu. Najlepiej stosować wypełniacze bezzapachowe typu Pi-pi-Bent, WC Closet Cat, Kotyara.

Aby uzyskać klarowny zacier, betonit należy zmielić w młynku do kawy. Ilość bentonitu zależy od ilości zacieru: na każde 10 litrów zacieru potrzeba około 1 łyżki stołowej bentonitu. Następnie zmieloną białą glinkę miesza się z 200 gramami gorącej wody i wlewa do naczynia z zacierem. Po 24 godzinach zacier należy przefiltrować z bentonitu.

Zacier cukrowo-drożdżowy gotowy do destylacji.