Kindzmarauli – historia i rodzaje gruzińskiego wina + jak odróżnić podróbkę

Wino Kindzmarauli to półsłodkie czerwone dziedzictwo gruzińskiego regionu Kachetia. Produkowane jest ze znanej i uwielbianej przez wielu odmiany winogron Saperavi. Jednocześnie winnice powinny być zlokalizowane wyłącznie w regionie Kwareli w Kachetii, którego ziemie są szczególnie bogate w naturalne nawozy mineralne przywiezione z wyżyn Kaukazu przez rzeki Alazani i Durudzhi.

Winogrona zbierane są wyłącznie w pierwszych trzech tygodniach września. Tylko w ten sposób owoce będą zawierały około 22% cukru, zapewniając naturalną słodycz kindzmarauli.

Historia Kindzmarauli

Wino Kindzmarauli ma swoje korzenie w głębi wieków, a nawet tysiącleci. Naturalne wina półsłodkie współczesnej Gruzji Wschodniej kojarzone są z tzw. .

To właśnie ta metoda stała się podstawą funkcjonowania gruzińskiej winnicy Kindzmarauli, która pierwszą partię swoich produktów wyprodukowała już w 1942 roku, u szczytu II wojny światowej.

Kindzmarauli według tradycji jest ulubionym winem Stalina. I jest w tym pewna doza prawdy. Okrutny, wybitny dyktator bardzo lubił wina swojej ojczyzny (w tym półsłodkie kachetyńskie) i często wykorzystywał je jako narzędzie nieoficjalnej dyplomacji bankietowej.W związku z tym na bazie półrzemieślniczej wytwórni win, której najstarszy budynek pochodzi z 1533 r., zbudowano zaawansowane jak na tamte czasy przedsiębiorstwo, które podobnie jak kilka podobnych gruzińskich winiarni miało na celu zaspokajanie nieformalnych potrzeb dyplomatycznych Władca sowiecki.

Właściwie to w tym zakładzie powstały kryteria, które do dziś są nieodłącznym elementem interesującego nas napoju. Mianowicie:

1. Twierdza - 10-12 stopni;

2. Zawartość cukru - 30-40 g/dm³;

3. Kolor - granat lub dojrzała wiśnia;

4. Aromat - delikatny, zrównoważony, z wiśniowym odcieniem;

5. Smak - otulający, aksamitny, bogaty w nuty wiśniowej śliwki, granatu i jeżyny.

W rezultacie wino produkowane w mieście Kwareli i okolicach okazało się na tyle oryginalne i niepowtarzalne, że w 2012 roku Gruzji udało się uzyskać międzynarodowy status napoju kontrolowanego, podobnie jak koniak lub porto, według miejsca pochodzenia .

Rodzaje kindzmarauli

Może słuszniej byłoby mówić nie o rodzajach, ale o markach napoju Kachetii i ich producentach.

Według poważnych znawców najlepsze wina tej kategorii produkowane są w winiarniach Shumi i Khareba. Pomimo faktu, że sam zakład Shumi jest nieco oddalony od cennych winnic tzw. mikrostrefy Kindzmarauli.

Następnie wina Kindzmarauli Corporation: cesjonariusz tej samej winnicy założonej z błogosławieństwem Stalina. Jednak w ostatnim czasie produkty tego największego producenta w tej dziedzinie stopniowo tracą swoją jaskrawą oryginalność i powoli, ale pewnie ześlizgują się do poziomu stabilnej przeciętności.

W takim razie podążaj za całkiem licznymi markami kindzmarauli, których producenci specjalizują się w dobrych, ale nie wybitnych napojach. Pomiędzy nimi:

1. gruzińsko-włoska marka Badagoni

2. Kindzmarauli tetroni

3. Kindzmarauli galavani i tym podobne.

4. Są też opcje, które z naszego punktu widzenia są raczej wątpliwe. Na przykład: Kindzmarauli Alaverdi, której winnice nie rosną w Kvareli, ale w sąsiednim regionie Gurjaani, czy piwnica Kindzmarauli wyprodukowana przez stowarzyszenie w Tyflisie z kolekcji Merani.

Muszę przyznać, że ostatni z drinków, którego nigdy nie próbowałem, zaliczyłem do kategorii wątpliwych wyłącznie z subiektywnych względów o charakterze ideologicznym. Faktem jest, że Tiflis to kolonialna nazwa Tbilisi w czasach Imperium Rosyjskiego. Tym samym nazwa marki brzmi tak lekceważąco w stosunku do kraju producenta, jakby ktoś ośmielił się nazywać ukraiński chleb Małorosyjską, a gdańską wódkę Danzig.

Jak odróżnić podróbkę kindzmarauli

Niestety mało jest interesujących nas odmian kachetii w przyrodzie. Region Kvareli, w którym jest produkowany, jest raczej mały. Nadaje się do picia z winogron dojrzewających na winoroślach, których wiek sięga co najmniej 30 lat. Plon Saperavi pozostawia wiele do życzenia, a sama roślina jest kapryśna i podatna na różne choroby. Nic więc dziwnego, że nawet wiodące przedsiębiorstwo w branży, Kinzmarauli Corporation, produkuje rocznie nie więcej niż 500 000 butelek wina.

Ponieważ popyt na napój jest wielokrotnie większy niż podaż, nie brakuje chętnych, którzy chcą wykorzystać sytuację i wcisnąć kupującemu różnego rodzaju podróbki. Aby nie wpaść w poślizg, należy pamiętać o kilku kwestiach.

1. Prawdziwy napój Kachetii nie jest tanią przyjemnością. Średnia cena oscyluje w okolicach 10 dolarów.

2. Na etykiecie powinny znaleźć się następujące parametry: nazwa (zwykle w transliteracji angielskiej), kategoria wina, nazwa producenta, rok produkcji, odmiana winorośli oraz ilość cukru i alkoholu.

3. Istnieje niejako legalny sposób na podrobienie napoju, w którym nad jaskrawym i chwytliwym napisem umieszcza się trudno dostrzegalne gołym okiem oznaczenie „wykonane według przepisu” napis „Kindzmarauli”.

4. Butelka prawdziwego wina nie powinna zawierać dużo osadu.

Kilka słów o użytkowaniu

W zasadzie półsłodkie wina Kachetii można spożywać do wszelkich dań mięsnych kuchni gruzińskiej. Niemniej jednak lepiej tego nie robić. Na główną ucztę w ojczyźnie napoju dostępne są doskonałe opcje suchego stołu. Z kolei Kindzmarauli będzie wyglądać znacznie bardziej konceptualnie obok deserów lub owoców.

Temperatura serwowania napoju może wahać się w granicach 14-18°C (nawiasem mówiąc, idealna temperatura do jego przechowywania w qvevri to 14°C). Do spożycia używa się klasycznych kieliszków do czerwonego wina, zwykle wypełnionych do jednej trzeciej. I oczywiście w takim przypadku długi piękny toast jest po prostu konieczny.