Wino lodowe (Eiswein): co warto wiedzieć

Icewine to wino deserowe wytwarzane z mrożonych winogron. Oznacza „wino lodowe”. Zgodnie z tradycją winogrona muszą być naturalnie mrożone w określonych warunkach pogodowych. Zgodnie z prawem temperatura wynosi -7°C w Kanadzie i -8°C w Niemczech.

Jeśli temperatura jest niższa, sok nie będzie już uzyskiwany. Dziś, dzięki zaawansowanym technologiom, stosuje się metodę mechanicznego zamrażania, czyli ekstrakcji kriogenicznej, aby nie być zależnym od pogody.

Wino wytworzone w ten sposób nazywane jest „winem mrożonym”. Nie jest już określany jako „lodowy” w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Austrii.Ma moc 9–12%, zawiera dużo cukru (150–300 g/l) i podwyższoną kwasowość (10–14 g/l). Do produkcji używane są wina Vidal blanc i Riesling.

Historia wina lodowego

Niemcy są uważane za miejsce narodzin lodowej parówki, ale jej korzenie sięgają starożytnego Rzymu. Pisarz Pliniusz Starszy w I wieku pne. mi. wspominał w swoich pismach, że niektóre odmiany winogron pozostają na winorośli aż do przymrozków.

Współczesny mu poeta Martial zalecał zbierać plony dopiero w ostatnim miesiącu jesieni lub przed nastaniem przymrozków. Nie zachowały się niestety żadne szczegóły. Być może starożytni Rzymianie nie opisywali nawet lodorośli, ale jagody, które pozostawiono do rodzynek, aby zrobić z nich późne wino.

W końcu kolebką Icewein są Niemcy. W XVII-XVIII wieku winogrona zbierano przed nadejściem zimnej pogody. Jesień 1794 roku była zaskakująco ciepła, a żniwa przesunięto, ale szczęście nie trwało długo. Temperatura gwałtownie spadła, winogrona zamarzły.

Producenci win mieli tylko 2 wyjścia: nic nie robić albo pić z tego co jest, nie myśląc o konsekwencjach. W końcu uznali, że jest wina i nie przegrali. W ten sposób odkryto jeden z głównych skarbów przemysłu winiarskiego. Istnieje inna wersja, według której Icewein jest wynikiem licznych eksperymentów imigranta W altera Heinle.

Bardziej szczegółowe informacje znajdują się w źródłach datowanych na 8 lutego 1830 r. W 1829 roku w pobliżu miasta Bingen w Hesji Nadreńskiej, które zajmowało się produkcją wina, zima okazała się strasznie mroźna. Niektórzy producenci postanowili nie dotykać winorośli, pozwalając im karmić ptaki. Potem przypadkowo zauważyli, że po spróbowaniu jagód napisali dziwne koła i upadli na ziemię. Zainteresowało to hodowców, sami spróbowali soku, a gdy poczuli słodycz, zrobili wino lodowe.

Przez cały XX wiek, aż do lat 60., zbiory mrożonych jagód były rzadkością.Z dokumentów wynika, że ​​opłat było 6 łącznie z ostatnią z 1958 r. Następnie po raz pierwszy wyprodukowano wino lodowe w przedsiębiorstwie Schloss Johannisberg. Wynika to z faktu, że mrozy były rzadkie.

W 1961 roku powstało wiele win lodowych, co zaowocowało wzrostem popularności w przyszłości. W trakcie tego procesu zaczęli stosować sztuczne oświetlenie z przenośnych generatorów, aby utrzymać temperaturę w zimnym półmroku, oraz folię z tworzywa sztucznego, która chroniła owoce przed ptakami.

Obecnie w Kanadzie produkuje się więcej wina lodowego niż we wszystkich krajach razem wziętych. Pierwsze wino powstało w 1984 roku w Inniskillin w południowym Ontario, w mieście Niagara-on-the-Lake. Właścicielem winnicy był wówczas Karl Kaiser. Przed nim wino lodowe zostało przypadkowo wyprodukowane w Kolumbii Brytyjskiej z powodu nieoczekiwanej zimnej pogody. W 1983 roku Kaiser i trzy inne firmy pozostawiły uprawy do zimy, aby zdobyć napój.Ptaki przeszkadzały jednemu (Inninskilin i Ewald Reif), inne zebrały wyjątkowo małe plony (Pele Island i Hillebrand).

Rok później Kaiser wziął pod uwagę błędy, zabezpieczył owoce sieciami, a następnie zrobił wino. Podstawą była odmiana Vidal. Kaiser rozszerzył produkcję, uczynił ją komercyjną. Napój szybko zyskał popularność. Metodę produkcji przejęli inni kanadyjscy winiarze, ponieważ klimat tego kraju okazał się idealny dla produkcji na ogromną skalę. Lato lubi upalne dni i trwa długo, jesień jest ciepła, mrozy zaczynają się nagle.

W 1991 roku kanadyjskie wino lodowe zdobyło Grand Prix d'Honneur na targach Vinexpo i odniosło sukces na całym świecie. W ciągu 10 lat poszerzyła się gama odmian win.

Do 2000 roku Kanada była największym na świecie producentem wina. Jednocześnie w Niemczech produkcja spadła z powodu zmian klimatycznych.

Technologia produkcji kanadyjskiego wina lodowego uległa zmianie. Zbiory zbiera się dopiero wiosną, kiedy winogrona same fermentują. Kanada nosi miano „Mekki koneserów wina lodowego”. Co roku na jego cześć odbywa się słynny na całym świecie Festiwal Niagara Icewine.

Proces produkcji wina lodowego

Gdy pierwsze przymrozki zerwą winogrona, należy odczekać dwa tygodnie, a następnie rozpocząć zbiory. Dzieje się to w nocy przy świetle potężnych lamp, a temperatura nie przekracza -7–8°C. Aby zapobiec rozmrożeniu jagód pod dotknięciem dłoni, winiarze zakładają grube gumowe rękawice, ponieważ proces zbioru nie jest zautomatyzowany.

Następnie jagody są wysyłane do winiarni w celu delikatnego tłoczenia. Należy to zrobić szybko, aby roztopiona woda nie dostała się do zagęszczonego soku winogronowego.

Owoce trafiają od razu do rozdrabniacza, następnie masa rozgniecionych jagód (miąższu) trafia pod prasę, z której powstaje moszcz, czyli w uproszczeniu sok. Nie ma sensu opisywać dalszych etapów produkcji, ponieważ zależą one od konkretnego producenta.

Wino lodowe jest wytwarzane w niewielkich ilościach, ponieważ czasami zbiory są niszczone przez ulewne deszcze, a czasami przez stada ptaków, które nie znajdują innego pożywienia w zimnych porach roku. Poza tym praca fizyczna jest kosztowna, a do uzyskania 0,5 litra wina potrzeba aż 16 kg winogron. Zwiększa to koszt napoju. Z odmian białych używa się Rieslinga, Chenin Blanc, Grüner Veltliner, z odmian czerwonych Merlot, rzadziej Cabernet Franc.

Jasni przedstawiciele wina lodowego

1. Weingut Markus Huber 2012 Berg Riesling Eiswein

   Wyprodukowano w Austrii. Lekki, choć ma jasny miodowy smak z nutami marakui, liczi i ananasa. Ma wyraźną kwaskowatość.

2. 2007 Hunt County Vineyards Vidal Blanc Ice Wine

   Amerykańskie wino. Typowy przedstawiciel słodko-kwaśnego wina lodowego. Charakteryzuje się długim leżakowaniem, tradycyjnym morelowym smakiem z nutą rodzynek i miodowo-owocowym aromatem.

3. Casa Larga 2008 Cabernet Franc Ice Wine

   Wino z Ameryki. Łączy w sobie słodko-kwaśny smak czerwonych owoców (wiśnia, truskawka, żurawina, granat). Ma więcej owoców niż słodyczy.

4. Jackson-Triggs Proprietors' Reserve Vidal Ice Wine

   Wino jest produkowane w Kanadzie. Jego smak harmonijnie łączy owoce tropikalne i miód. Długi kwiatowy posmak.

5. Floare de Dor Ice Wine

   To wino pochodzi z Mołdawii. Ma złocisty kolor, jasny aromat mango, brzoskwini i róży. Smakuje miodowo z nutami mango i papai.

Jak iz czym pić wino lodowe

Wino lodowe jest zwykle schładzane do temperatury 10–12 °C przed podaniem. Odpowiednie są dla niego specjalne kieliszki do wina. Jako wino deserowe jest słodkie i owocowe.Pasować będą do niego zarówno desery z kwaskowatością, jak i biała czekolada, ciasta z nadzieniem owocowym oraz nietwarde sery. Dania dla smakoszy obejmują sery pleśniowe i foie gras.

Może być składnikiem takich koktajli jak Fiery, Louisiana, Xeres.

Jak odróżnić oryginalne wino lodowe od podróbki

1. Francuscy, kanadyjscy, niemieccy i austriaccy producenci proszeni są o podanie wina lodowego lub wina mrożonego. To ostatnie nie dotyczy lodu, ale zamrożonego. Nie ma takiej reguły dla Rosji i Gruzji, więc będziesz musiał przyjrzeć się bliżej etykiecie i tylnej etykiecie.

2. Wino musi być czyste, bez osadu, o jednolitej barwie bez różnic kolorystycznych.

3. Wygląd pojemnika musi być perfekcyjny, ponieważ wino nie jest tanie, a producentowi zależy na jak najwyższej jakości produktu.

Interesujące fakty

1. Od 2004 roku w Izraelu produkowane jest wino lodowe w technologii pompowanego lodu. Jest płynny, jak woda lub galaretka, ale ma potencjał prawdziwego lodu.

2. Do XIX wieku wino z późnego zbioru było bardzo popularne. Do czasu zbiorów jagody mają czas, by pokryć się specjalnym grzybem.

3. Do wyprodukowania 1 litra potrzeba około 5 razy więcej winogron niż w przypadku standardowego wina wytrawnego.

4. Dzięki wysokiej zawartości cukru i kwasowości nie traci swoich właściwości smakowych przez około 40 lat.