Bourbon: co to jest

Bourbon to amerykańska whisky fermentowana w większości (ponad 51%) z kukurydzy.

Jakość napoju, kolor, gradacja smaku w dużej mierze zależy od procesów technologicznych producenta oraz użytej przez niego wody.

Amerykańska klasyfikacja Bourbon

1. Wyprodukowano wyłącznie w USA.

2. Zawartość kukurydzy w surowcach – od 51%.

3. Bez dodatków chemicznych.

4. Moc destylatu pod koniec destylacji dochodzi do 80 stopni.

5. Zawartość alkoholu podczas leżakowania - do 62,5%.

6. Dojrzewanie w nowych, zwęglonych beczkach z białego dębu amerykańskiego (w przypadku leżakowania do 4 lat odpowiedni znak musi znajdować się na butelkach).

7. Zawartość etanolu podczas butelkowania - od 40%.

Istnieje również kilka niepisanych zasad:

1. Najbardziej autentyczny bourbon produkowany jest w Kentucky, dzięki najkorzystniejszemu składowi chemicznemu miejscowej wody (minimalna zawartość żelaza, maksymalna zawartość wapienia).

2. Główny surowiec do produkcji burbona: kukurydza, niesłodowana.

3. Do każdej nowej porcji zacieru dodaje się pewną ilość ciasta pozostałego z poprzedniej fermentacji.

W rzeczywistości wszystkie te zasady odpowiadają produkcji tzw. whisky z Tennessee, prowadzonej przez osławionego Jacka Danielsa.

Rodzaje Bourbona

Istnieje kilka kryteriów podziału amerykańskiej kukurydzy na odmiany.

Według składu surowców

1. Prosty bourbon

   Czysta lub prosta, wykonana w 100% z kukurydzy i co najmniej 2-letnia.

2. Whisky kukurydziana

   Corn Whiskey - 80% kukurydzy i dość słabej jakości.

3. Burbon pszenny

   2 miejsce w składzie surowców niesłodowanych zajmuje pszenica.

4. Burbon żytni (nie mylić z żytnią whisky)

   2 miejsce w składzie surowców niesłodowanych zajmuje żyto.

Przez starzenie się

1. Dojrzewany przez kilka miesięcy - bazowy biały bourbon.

2. Ekspozycja 2-4 lata - warunkowo leżakowany napój, niewiele różniący się od pierwszego.

3. Dojrzewanie 4-6 lat to niedojrzała, ale stosunkowo przyzwoita opcja.

4. Ekspozycja 6-10 lat - klasyczny dojrzały digestif.

5. W wieku od 15 lat – według niektórych ekspertów napój premium ma nadmiar garbników.

Ze względu na rodzaj butelkowanego produktu

1. Burbon z jednej beczki

   Napój długo dojrzewający z jednej beczki.

2. Bourbon z małej partii

   Niskoobjętościowa mieszanka wieloletnich destylatów bezpośrednich leżakowanych na „delikatnych” średnich poziomach przechowywania, produkowana w ograniczonych ilościach.

3. Burbon beczkowy

   Mocna wersja jednolufowa o przyzwoitym okresie leżakowania i wytrzymałości 50-60 stopni.

4. Burbon mieszany

   Burbon mieszany, zwykle składający się z 51% czystego bourbona i 49% wszelkich alkoholi zbożowych (głównie rektyfikowanych).

Dodatkowo dostępne są niedrogie mieszanki zawierające destylat kukurydziany o różnym okresie dojrzewania, a także miodowy bourbon z dodatkiem odpowiedniego produktu pszczelego.

Przepis na bourbon w domu

Przede wszystkim musisz zająć się składnikami. Do przygotowania napoju la bourbon najlepiej nadaje się mąka kukurydziana i inne ziarna lub płatki zbożowe jako baza, a każdy wytrawny lekki niesfermentowany słód jako środek scukrzający.

W takim razie warto zdecydować się na proporcje płatków. Aby to zrobić, musisz zapoznać się z następującymi proporcjami:

1. Prosty Bourbon

   Kukurydza - 80%, słód kukurydziany - 20%.

2. Whisky kukurydziana 1

   Kukurydza - 80%, słód pszeniczny lub jęczmienny - 20%.

3. Whisky kukurydziana 2

   Kukurydza - 80%, żyto - 8%, słód jęczmienny - 12%.

4. Żytni bourbon

   Kukurydza - 51%, żyto - 24%, słód jęczmienny lub pszeniczny - 25%.

5. Burbon pszenny

   Kukurydza - 51%, pszenica - 24%, słód pszenny lub jęczmienny - 25%.

Następnie woda. Powinno to stanowić 80% całkowitej bazy i słodu.

I na koniec drożdże. Na każde 10 litrów masy przygotowanej do fermentacji należy dodać 20 g drożdży suchych lub 100 g drożdży prasowanych.

Metoda gotowania

1. Wsyp do bojlera mąkę kukurydzianą i inną mąkę lub kaszę (oprócz pszennej) i wlej wodę podgrzaną do temperatury 50-55°C (pamiętaj, aby miska nie była większa niż trzy czwarte pełny ).

   Jednocześnie bez pośpiechu wlewaj wodę, stale mieszając zawartość pojemnika, aby uniknąć tworzenia się grudek.

2. Podnieś temperaturę mieszanki do 70°C i dodaj do naparu 10% mielonego słodu.

3. Podczas dalszego podgrzewania masy dodać mąkę pszenną lub ewentualnie kaszę i ponownie wszystko wymieszać.

4. Następnie po całkowitym scukrzeniu brzeczki (po wszystkich przerwach termicznych) doprowadzić zawartość kotła do wrzenia i gotować przez 2 godziny do uzyskania całkowicie jednorodnej papkowatej masy.

5. Następnie zdejmij kociołek z ognia, poczekaj, aż przyszły zacier browarniczy ostygnie do temperatury 65-67°C i dodaj cały pozostały pokruszony słód, ponownie wszystko mieszając.

6. Pojemnik z otrzymaną masą, której temperatura powinna wynosić 63-65°C, owinąć szczelnie kilkoma warstwami tkaniny żaroodpornej i odstawić w ciepłe miejsce na 2 godziny.

   Jednocześnie przez pierwszą godzinę zacier należy intensywnie mieszać co 15 minut.

   Bardzo ważne jest również, aby mieszanka nie ostygła poniżej 55°C.

   Po upływie powyższych dwóch godzin zacier w pośpiechu (aby się nie skwaśniał) należy przełożyć do fermentora, schłodzić do temperatury 25-28°C i dodać do niego drożdże (jeśli mówimy o prasowanych, należy je najpierw rozcieńczyć w niewielkiej ilości wody).

7. Naczynie z brzeczką, wyposażone w pokrywkę z uszczelnieniem wodnym, należy na czas fermentacji (od 2 do 6 dni) ustawić w ciemnym, ciepłym i cichym miejscu.

   Jednocześnie temperatura substancji nie powinna przekraczać tych samych 25-28°C.

8. Przygotowanie sfermentowanej brzeczki zależy od destylatora. Jeśli urządzenie jest wyposażone w generator pary, można go ładować bezpośrednio ze zbiornika.

   W przypadku prostszego aparatu płynny składnik brzeczki należy przefiltrować lub przecisnąć przez gazę.

   Na przykład brzeczkę wlewa się do worka z gazy, umieszczonego wcześniej w metalowym wiaderku, następnie zawartość worka ostrożnie i mocno wyciska się do wspomnianego pojemnika, z którego płynny składnik brzeczka trafia prosto do kostki destylacyjnej.

   Tradycyjnie część wystudzonego ciasta należy zachować, aby dodać ją jako dodatkową przystawkę do nowej porcji przyszłego zacieru.

9. Załadowany do destylatora surowiec poddawany jest podwójnej destylacji.

   Pierwotna destylacja odbywa się bez frakcjonowania.

   W przypadku powtórzenia - należy odciąć "głowy" i "ogony".

   Jednocześnie, aby uniknąć ryzyka zepsucia produktu końcowego, frakcja czołowa i końcowa powinny zawierać 10% całkowitej objętości destylatu.

10. Otrzymany w ten sposób bimber kukurydziany, znany również jako „biały pies”, należy zgodnie z amerykańskimi kanonami rozcieńczyć do stężenia 62,5 stopnia.

11. Ponadto przyszły trunek powinien leżakować w beczce z wypalonego dębu lub na dobrze uprażonych chipsach dębowych.

    Odbywa się to nie w specjalnych piwnicach, ale w pomieszczeniach naziemnych w naturalnej temperaturze.

    Jednocześnie uważa się, że optymalnym pojemnikiem do leżakowania małych partii kukurydzy a la bourbon są niewielkie dębowe beczki o pojemności od 10 do 50 litrów.

    Biorąc pod uwagę małe objętości pojemników, w których będzie dojrzewał Twój napój, na dobry efekt wystarczy odczekać 8-10 miesięcy (choć niektórzy, zwłaszcza niecierpliwi, twierdzą, że całkiem do zaakceptowania jest podziel ten okres na dwie części).

    Jednocześnie radzimy wykazać się charakterem i wytrwać w piciu przez 2 lata, a jeszcze lepiej - 4 lub wszystkie 6 lat.