Piwo Sladovar: historia + recenzja

Sladovar – piwo pszeniczne z beczki. Można go znaleźć w regionach Rosji, ale nie jest dostarczany za granicę. Nie zawiera sztucznych dodatków i konserwantów, dzięki czemu termin przydatności do spożycia jest krótki. Dosłownie trzy dni przechowywania w formie otwartej i kwaśnieje.

Historia piwa Sladovar

1991: Browar Borikhinsky został założony w rejonie alejskim Republiki Ałtaju. „Sladovar” wraz z „Borikhinsky” jest uważany za jego popisowy napój.

2012: Sprywatyzowano przedsiębiorstwo i przebudowano sklep. Tradycyjna czeska technologia warzenia pozostała, zainstalowano sprzęt europejski. Do piwa nie dodaje się żadnych składników chemicznych, dzięki czemu okazuje się ono naturalne i żywe.

2020: Do produkcji używany jest chmiel szatecki, goryczkowy i aromatyczny, dzięki czemu napój nabiera wyjątkowego chmielowego aromatu. Wysokiej jakości woda jest pobierana z własnej studni artezyjskiej i specjalnie przygotowywana. W przypadku brzeczki stosuje się zarówno górną, jak i dolną fermentację w zbiornikach cylindryczno-stożkowych. Piwo nie wymaga pasteryzacji, ponieważ sprzęt jest dokładnie dezynfekowany.

Asortyment browaru Borikhinsky obejmuje nie tylko alkohole, w tym 11 gatunków piwa, ale także produkty bezalkoholowe.

Recenzja piwa Sladovar

Siła wynosi 4%. Piwo niefiltrowane, mętne, żółto-słomkowe. Nasycenie średnie. Miękkie z nutami pszenicy w smaku i świeżym aromacie. Wytwarzany ze słodu jęczmiennego i słodu pszennego.