Gorzkie: co to jest

Co to jest gorzki?

Gorzki we współczesnej kulturze nazywany jest szeregiem różnych napojów alkoholowych o mocy od 6 do 50 stopni. Są to zarówno niektóre marki, jak i całe rodzaje nalewek, likierów, wermutów, a nawet piwa. Są też gorzkie bezalkoholowe, których wybitnym przedstawicielem jest Schweppes.

Wszystkie te napoje mają pewien wspólny mianownik. Mowa o tkwiącej w nich goryczy, wynikającej z użycia do ich przygotowania pewnych składników roślinnych: ziół, liści, łodyg, korzeni, owoców, nasion, a nawet kory.W rzeczywistości samo słowo „gorzki” (gorzki) w tłumaczeniu z języka niemieckiego i angielskiego oznacza tylko „gorzki”.

Najsłynniejsze gorzkie:

1. Becherovka

2. Campari

3. Riga Balsam

4. Jägermeister

5. Zubrowka

6. Martini gorzkie

7. Ziarnko pieprzu

8. Sztywny

I kilka innych gorzkich…

Historia gorzkiego

Praktyka stosowania gorzkich dodatków ziołowych w produkcji napojów alkoholowych znana była już w starożytności. Weźmy na przykład gorzkie piwo popularne wśród Nubijczyków zamieszkujących tereny współczesnego Sudanu czy starożytny grecki pierwowzór wermutu, którego stworzenie przypisuje się słynnemu doktorowi Hipokratesowi.

Jednakże historia nowoczesnych nalewek alkoholowych rozpoczęła się około XII wieku, kilkadziesiąt lat po pojawieniu się w Europie „aqua vita”, czyli po prostu alkoholu etylowego.

Wykształceni benedyktyni z południowych Włoch jako pierwsi docenili leczniczy potencjał nowej substancji. To właśnie tutaj, w jednym z klasztorów w okolicach Salerno, pojawiła się pierwsza nalewka z gorzkiego spirytusu leczniczego, w skład której wchodziły jagody i szyszki (jagody) rosnącego w pobliżu jałowca.

Średniowieczni mnisi postrzegali goryczkę wyłącznie w kontekście medycznym. Tworzone przez nich gorzkie i gorzkie wywary przepisywano na poważne choroby przewodu pokarmowego, banalne problemy z trawieniem, czy też w przypadku przeziębień o różnym stopniu złożoności. Nic więc dziwnego, że nawet tak popularne dziś napoje alkoholowe, jak Riga Balsam i Becherovka, były pierwotnie tworzone wyłącznie do użytku medycznego.

Minęło około czterech wieków, zanim w 1533 roku we Francji powstała mieszanka, którą do dziś można bezbłędnie i bezwarunkowo zaklasyfikować jako gorzką. Jedyna, ale bardzo istotna różnica polegała na tym, że w tamtych odległych czasach takich trunków nie należało szukać w sklepie winiarskim, tylko w aptece.

Nowe horyzonty otworzyły się przed twórcami nalewek w wyniku poznania leczniczych właściwości licznych przedstawicieli królestwa roślin Nowego Świata. W efekcie pojawiła się obecna dziś w każdym szanującym się barze Angostura (najsłynniejsza gorzka na świecie).

Co ciekawe, dzięki właściwościom odkażającym i skutecznie gaszącym pragnienie, goryczki stały się integralną częścią diety europejskich osadników, którzy osiedlili się w koloniach tropikalnych i równikowych.

Od drugiej ćwierci XIX w. w restauracjach i pubach zaczęły pojawiać się gorzkie mikstury przygotowywane na bazie alkoholu. Kolejnym dość przewidywalnym krokiem było stworzenie bitterów, pierwotnie nastawionych na biznes restauracyjny. Pierwszym takim napojem było włoskie Campari, które pojawiło się w 1904 roku.

W kolejnych dziesięcioleciach moda na produkcję alkoholi należących do kategorii bitterów ogarnęła Włochy i sąsiednią Francję. Dziś mniej lub bardziej popularne gorzkie produkowane są w kilkudziesięciu krajach na całym świecie.

Jak powstają gorzkie napoje?

1. Bittery na bazie piwa i wina

   Tutaj wszystko dzieje się po prostu. O stopniu goryczy piwa decyduje przede wszystkim ilość chmielu dodawanego w procesie warzenia. Stopień goryczki wermutu zależy od proporcji ziół zawartych w nalewce wodno-alkoholowej, połączonych z winem.

2. Bitter na bazie alkoholu

   Istnieje kilka wariantów samej podstawy. Może służyć jako spirytus zbożowy lub winogronowy, a także spirytus trzcinowy, a nawet ziemniaczany (zdaniem ekspertów ten ostatni stosowany jest w duńskim Gammeldansk Bitter Dram).

   Jeśli chodzi o składniki ziołowe, które nadają tej lub innej gorzkiej wyjątkowości, jest ich niezliczona ilość: od tradycyjnego piołunu i goryczki po skórkę cytryny i egzotyczną korę chinowca.

3. Gorzkie na bazie alkoholizowanych owoców i soków

   Ponadto do produkcji nalewek często stosuje się alkoholizowane soki owocowe i jagodowe lub napoje owocowe, które z reguły nadają nazwę odpowiedniemu napojowi (Gorzko-cytrynowy, Gorzko-wiśniowy, Gorzka brzoskwinia itp.).

W zależności od ilości użytych składników gorzkie można podzielić na proste i złożone (wieloskładnikowe). Podręcznik Zubrovka można uznać za klasyczny przykład pierwszej opcji, podczas gdy Riga Balsam jest typowym przedstawicielem drugiej grupy.

Główny etap produkcji nalewek alkoholowych

Określany łacińskim terminem „maceracja”. To nic innego jak naleganie na alkohol niezbędnych składników przyszłego napoju. Proces ten może potrwać od kilku dni do kilku tygodni.

Jednak producenci najbardziej bezpretensjonalnych nalewek często rezygnują z niego, po prostu dodając do wodno-alkoholowego roztworu różne koncentraty i esencje.

Ponadto powstałą nalewkę alkoholową filtruje się i rozcieńcza wodą do odpowiedniego stężenia. Na tym etapie z reguły określa się przynależność napoju do liczby likierów lub nalewek. W pierwszym przypadku do gorzkiego dodaje się karmel, cukier lub syrop cukrowy, w drugim przypadku pozostaje on niesłodzony.

Wysokiej jakości gorzkie dojrzewają od kilku miesięcy do roku.

Jednocześnie średniej wielkości trunki dojrzewają w pojemnikach ze szkła lub stali nierdzewnej, podczas gdy bardziej arystokratyczni przedstawiciele świata bitterów, jak Becherovka czy Jägermeister, spędzają ten czas w dębowych beczkach.

Oprócz powyższych, niektóre gorzkie są dodatkowo filtrowane i destylowane.

Jak i kiedy pić bittersy?

Kultura używania gorzkich jest w dużej mierze zdeterminowana przez ich medyczną przeszłość. W szczególności, ze względu na swoje właściwości trawienne, napoje te są doskonałymi pokarmami trawiennymi i aperitifami. Jednocześnie temperatura spożywania różnych przedstawicieli tej grupy alkoholi waha się od temperatury pokojowej do lodowatej.

Ponadto mając na uwadze działanie przeciwzimne gorzkich, często stosuje się je jako środki rozgrzewające, spożywane zarówno w czystej postaci, jak i dodawane do herbaty lub kawy.

Ponadto gorzkie są popularnym składnikiem różnych miksów i koktajli. Tutaj możemy mówić zarówno o banalnym miksowaniu z piwem czy tonikiem, jak i wieloetapowych projektach. Najczęściej stosowanymi koktajlami są takie drinki jak Jägermeister, Campari czy Becherovka.

Podsumowując, nie sposób nie wspomnieć o niezwykłym regenerującym działaniu goryczki w przypadku kaca alkoholowego. Efekt ten wynika z pewnego wpływu ich wrodzonej goryczy na pracę trzustki.

Vzboltay ma szczerą nadzieję, że ci, którzy przeczytają te wersety, będą musieli jak najrzadziej korzystać z tej właściwości gorzkich.