Aksamitne piwo: historia

Piwo Velvet to legenda browarnictwa sowieckiego i rosyjskiego. Napój nie miał i nie ma odpowiedników w Europie czy Ameryce, choć pod względem smaku i wyglądu przypomina porter i stout. Warzone tradycyjnie ze słodu jęczmiennego.

Korzenie piany sięgają czasów carskich. Uważa się, że jego poprzednikiem było Czarne Piwo, bardziej przypominające kwas chlebowy niż napój odurzający. Podpowiadamy, czy smak Velvet przetrwał do dziś i co się zmieniło w recepturze.

Odniesienia historyczne

W XIX wieku na Rusi chłopi pili mocny odurzony kwas chlebowy. Niewiele przypominała współczesną wersję w płynie, była mocna, słodka, pożywna i dawała do głowy. Ludzie nazywali ten napój Czarnym Piwem.

Oryginalny produkt przygotowany metodą górnej fermentacji niedokończonej z mieszanki słodów ciemnych i jasnych, z dodatkiem chmielu. W rezultacie otrzymano porterowe ciemne piwo o gęstej konsystencji, słodko-gorzkim posmaku i wyraźnym posmaku słodu.

Wysoka gęstość (do 16%) została zaskakująco połączona z niskim stopniem - 2,5%. Te dziwne dla odurzających wskaźników dały niedokończoną fermentację. Cały proces produkcji trwał dwa tygodnie, ale piwo nie było długo przechowywane, trzeba było pić świeże.

W carskiej Rosji istniało kilka odmian ciemnego chmielu:

• Czarny;
• Czarny aksamit;
• Czarny aksamit 2.

Odmiany te różniły się gęstością, mocą i stopniem fermentacji.

Po rewolucji 1917 roku piwo Velvet nie straciło swojej pozycji: nowy rząd włączył je do GOST, uznając je za napój oficjalny. Kilka lat później lista stylów piwa została zrewidowana i piwo otrzymało nową nazwę – Karmel. Zmieniła się również receptura pianki: do składu dodano cukier i barwniki karmelowe.

Po kilku latach urzędnicy zdali sobie sprawę, że zrobili coś głupiego. Popularność piwa spadła, przestali go w ogóle kupować, napój szybko wrócił do swojej dawnej nazwy i zaczęto go warzyć wyłącznie z ciemnych odmian słodu z dodatkiem 25% wsadu cukru. W rezultacie gęstość nieznacznie spadła - 12%, ale twierdza pozostała na tym samym poziomie - 2,5%. Po tych innowacjach Velvet został w spokoju, a receptura nie była już zmieniana.

Cechy technologii produkcji i składu

Nowoczesne wersje piwa wyraźnie różnią się od sowieckiej próbki składem, mocą, smakiem i aromatem. Piwo jest w pełni odfermentowane, co zwiększa jego stopień do 4-5%.

W ZSRR przy produkcji klasycznego aksamitu obowiązywało kilka żelaznych zasad:

• obejmuje tylko słód palony, karmelowy lub blend z 15% dodatkiem słodu jasnego;
• proces trwał od 10 do 15 dni - pierwsze 4 dni moszcz fermentował, pozostały czas fermentował;
• wykorzystywał wyłącznie metodę górnej fermentacji.

Dziś ciemne piwo Velvet nie jest przygotowywane przy użyciu starej technologii. Na skalę przemysłową nie da się sprzedać napoju o tak krótkim terminie przydatności do spożycia.Nowoczesne browary opracowują własne technologie warzenia piwa na piance. W składzie drożdże, cukier, produkty chmielowe, różne rodzaje słodu.

Właściwości smakowe, moc i kaloryczność

Wiarygodne dane o smaku czarnego piwa w carskiej Rosji nie zachowały się.