Podgrzewacz z termostatem do zacieru

Korzyści z podgrzewanego zbiornika na zacier

To, jak wyjdzie wysokiej jakości bimber, w dużej mierze zależy od temperatury fermentacji brzeczki. Latem łatwiej to kontrolować. Ale w zimnych porach roku, zwłaszcza zimą, trudno jest regulować temperaturę nawet w domu. Zwłaszcza jeśli proces odbywa się w mieszkaniu, nie zawsze jest możliwe zapewnienie optymalnego zakresu temperatur 24-28°C.

W miarę możliwości naczynie z zacierem ustawia się w pobliżu kaloryferów i zawija w celu utrzymania ciepła, co nie zawsze jest dostępne i wygodne ze względu na charakterystyczny zapach wydobywający się z brzeczki.Ponadto niektóre drożdże, na bazie których zacierany jest zacier, działają tylko w temperaturze 30°C (jest to zaznaczone na opakowaniu), wówczas konieczne jest podgrzanie zakwasu nawet latem. Bardzo często dodatkowe ogrzewanie po prostu nie wystarcza. Dlatego bardzo wygodne jest, jeśli pojemnik na zacier ma wbudowaną grzałkę. Pomoże to uniknąć wahań temperatury, przyspieszy fermentację i pozwoli zorganizować proces nie tylko w mieszkaniu, ale także w wiejskim domu, w garażu.

Jak samodzielnie zamontować grzałkę w zbiorniku

Jeśli nie ma możliwości zakupu gotowego podgrzewanego zbiornika, element grzejny można zainstalować samodzielnie w zbiorniku.

Najpopularniejszą wśród winiarzy jest grzałka, która służy do podgrzewania wody w akwarium. Łatwo go znaleźć w sklepach zoologicznych. Urządzenie utrzymuje temperaturę w zakresie od 20 do 32°C, którą można regulować.Szklana obudowa jest całkowicie szczelna i niezawodna. Zaletą takiego urządzenia jest praca cykliczna, co całkowicie eliminuje szkodliwe dla drożdży przegrzewanie zacieru i gotowanie.

Grzałka elektryczna sprzedawana jest od mocy 50 W i większej. Wybierając moc, należy przede wszystkim skupić się na tym, ile zacieru planuje się objętościowo. Na 50 l wystarczy grzałka o mocy 100 W.

Ten termostat jest bardzo łatwy w użyciu. Jeśli na zbiorniku nie ma uszczelnienia wodnego (nie każdy go używa przy robieniu zacieru według klasycznej receptury), to urządzenie można łatwo przymocować za pomocą klipsów do szyjki pojemnika.

Ważne jest, aby grzałka nie stykała się z metalową powierzchnią zbiornika, gdyż grozi to wybuchem. I powinien być zanurzony na średnią głębokość, aby zapewnić całkowite rozgrzanie zacieru.

Korzystanie z termostatu jest najbardziej praktyczne podczas przygotowywania zacieru na bazie cukru i drożdży. Urządzenie umieszczone w pojemniku z moszczem z owoców, warzyw, zbóż może się spalić lub pęknąć, ponieważ ich cząstki przywierają do jego powierzchni.

Aby zapobiec kwaśnieniu zacieru, na zbiorniku fermentacyjnym zainstalowano uszczelnienie wodne. Wspomaga usuwanie dwutlenku węgla i zapobiega przedostawaniu się tlenu. W takim przypadku, aby termostat podgrzał rozrusznik, w pokrywie zbiornika wykonuje się otwór, przez który przeciąga się kabel elementu grzejnego. W tym celu należy go odłączyć poprzez odcięcie wtyczki. Najprawdopodobniej będzie to konieczne, nawet jeśli zbiornik fermentacyjny jest wystarczająco duży. Termostat jest produkowany z kablem, którego długość wynosi około metra i może to nie wystarczyć. A jeśli umieścisz urządzenie w górnych warstwach, tak będzie.

podgrzać tylko część brzeczki, którą trzeba będzie wymieszać. Następnie kabel jest przedłużany do wymaganej długości, a złącza są starannie izolowane.

Składniki na klasyczny zacier cukrowy

Wygrana i prosta receptura, nazywana klasyką - to przygotowanie zacieru, w skład którego wchodzą takie składniki jak cukier, woda i drożdże.

Ile należy wziąć na produkty do fugowania, zależy od objętości zbiornika fermentacyjnego (biorąc pod uwagę, że zostanie on wypełniony tylko w 3/4) i pożądanej ilości gotowego produktu.

Przyjmuje się więc, że na 10 litrów wody przypada 2,5-3 kg cukru i 100 gr. suche drożdże (przy użyciu prasowanego - 500 gr.). Da to około 3 litrów bimbru na wyjściu.

Takich obliczeń nie można nazwać dokładnymi. To, ile alkoholu wyjdzie, będzie zależeć od temperatury fermentacji, jakości składników i konstrukcji destylatora.

Jakość każdego składnika klasycznej receptury jest bardzo ważna.

• Woda. Do przygotowania zacieru używa się bieżącej wody. Nie można przyjmować gotowanych ani destylowanych. Wodę z wodociągu pozostawia się na jeden lub dwa dni, a następnie spuszcza z osadu. Woda jest podgrzewana do około 30°C. Dalsze podgrzewanie jest niebezpieczne, drożdże mogą umrzeć w gorącej wodzie.
• Cukier. Cukier dodaje się na dwa sposoby: cukier granulowany natychmiast wlewa się do przygotowanej ciepłej wody lub zamienia w syrop. Chociaż ta ostatnia opcja nie jest wymagana, przyspiesza ona proces fermentacji, ponieważ część pracy drożdży polegająca na rozkładzie cukru zostanie wykonana podczas gotowania syropu.
• Drożdże. Najbardziej rygorystyczne wymagania dotyczą drożdży. Zależy to głównie od nich.

  

  jakość miazgi. Do domowego warzenia najczęściej stosuje się drożdże prasowane lub suszone. Te ostatnie są oznaczone jako „do robienia napojów” iw przeciwieństwie do tłoczonych są łatwo dostępne w sklepach. Inne rodzaje drożdży - wino, alkohol są bardzo drogie i niedostępne. Drożdże piwne nie są używane w piwowarstwie domowym.

Drożdże przed wprowadzeniem do brzeczki lepiej rozpuścić w ciepłej wodzie z cukrem i odstawić na kilka minut. To, jak się zachowują, zależy od daty przydatności do spożycia, a nawet od producenta.Wielu producentów podaje optymalną temperaturę dla drożdży i najlepiej się jej trzymać.

Fermentacja, oznaczanie gotowości zacieru

Proces fermentacji rozpocznie się kilka godzin po wymieszaniu składników. Na tym etapie, jeśli to konieczne, należy zapewnić ogrzewanie zacieru. Należy tylko wziąć pod uwagę przy instalowaniu czujników termostatu, że na początku, z powodu szybkiej fermentacji, temperatura zacieru wzrasta. Nie zapomnij o tym, aby uniknąć przegrzania.

Fermentacja może przebiegać zarówno bardzo szybko, jak i wolno. Podczas energicznej fermentacji tworzy się gęsta piana, która unosi się wraz z nakrętką. Dlatego pojemnik nie jest całkowicie wypełniony brzeczką. Nie mieszać piany. Lepiej byłoby przelać część zacieru do innej miski, a kiedy fermentacja się skończy, a dzieje się to zwykle po kilku dniach, wlać z powrotem.

Po opadnięciu piany na pojemniku zakłada się uszczelnienie wodne do końca fermentacji.

Zacier cukrowy fermentuje od 4 do 14 dni, średnio 10 dni. Trudno dokładnie określić, jak długo to potrwa. Zawsze może być inaczej.

Istnieją sprawdzone empirycznie wskaźniki, które mogą pomóc

określić, czy zacier jest gotowy do destylacji:

1. Najpewniejszym znakiem gotowości jest gorzki smak. Brak słodyczy wskazuje, że cały cukier jest przetwarzany przez drożdże na alkohol. W przeciwnym razie moszcz musi stać jeszcze przez kilka dni. Jeśli zakwas stał dłużej niż 10 dni i smakuje słodko, należy dodać drożdże, aby ponownie rozpocząć proces fermentacji.
2. Dojrzewający zakwas staje się przezroczysty, gdy drożdże i zawiesina opadają na dno.
3. Gotowy zacier nie wydaje sycząco-bulgoczących dźwięków, a na jego powierzchni nie pojawiają się bąbelki.
4. Jeszcze działający zakwas emituje dwutlenek węgla, więc jeśli przyniesiesz do niego zapaloną zapałkę, zgaśnie.
5. Kilka rzuconych groszków powie Ci, że moszcz fermentuje. Będą się przewracać, pozostając na powierzchni.
6. Gotowość do destylacji jest określona przez brak pęcherzyków powietrza w uszczelnieniu wodnym.
7. Używanie areometru to najdokładniejszy sposób. Jeśli wskaźnik nie przekracza kreski jeden (poziom zawartości cukru) - czas na destylację zacieru.

Będzie lepiej, jeśli łącznie będzie kilka wskaźników.